More beautiful than transformation; is Standing for transformation | Conversation with Kamran Afsharnaderi, Kamran Heirati and Hooman Balazadeh
کامران افشار نادری:
امروز با وجود ابزارهای متعدد و متنوع و همچنین سکوهای ارتباطی مختلف، معمار می‌تواند به‌واسطۀ هریک از آن‌ها به معرفی اثر خود بپردازد؛ از شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام گرفته تا وب‌‌سایت‌هایی چون آرک‌دیلی یا دزین و… ولی در گذشته که هیچ‌یک از این امکانات وجود نداشت، جایزۀ معمار و پس‌ازآن جوایز دیگر توانستند در شکل‌گیری معماری معاصر ایران تأثیرگذار باشند و نقش بسیار مهمی نه‌فقط در زمینۀ معماری، بلکه در زمینۀ فرهنگی در ایران ایفا کنند. وقتی از پروژۀ یک معمار تقدیر می‌شود، اعتمادبه‌نفسش افزایش پیدا می‌کند و به‌واسطۀ جایزه است که می‌تواند موقعیتش را شناسایی کند و ببیند کجا ایستاده است؛ همانند دونده‌ای که تا پا در میدان نگذارد و ندود، نمی‌فهمد که تند می‌دود یا کند.
کامران حیرتی:
امروز باید ببینیم که چه موضوعی برایمان مهم‌تر است. الآن مهم‌تر از اینکه ما به معماری چه چیزی می‌دهیم، این مهم است که معماری چه چیزی در اختیار ما قرار می‌دهد تا بتوانیم به‌واسطۀ آن دیده شویم و استقلال فردی‌مان را به‌عنوان یک معمار حفظ کنیم. به نظرم در حال حاضر مسابقات اهمیت بیشتری نسبت به جوایز معماری دارند. مهم طرح سؤال است که نحوۀ پاسخ به آن باید در یک فرایند همراه با یک استراتژی بررسی شود؛ یعنی باید افرادی وجود داشته باشند که این استراتژی را تعریف کنند. به باورم چیزی که جای خالی‌اش در معماری احساس می‌شود، نوشتن تجربه‌های زیسته توسط معماران و نویسندگی آن‌هاست.
هومن بالازاده:
خیلی مهم است که بتوانیم در جوایز آثاری را انتخاب کنیم که روی تاریخ معاصرمان تأثیر می‌گذارند و آن را محک می‌زنند. حالا ما هرچه قدر موشکافانه‌تر به آن‌ها نگاه کنیم، می‌توانیم بهتر به داستان و ارزش‌شان به نسبت بضاعت هر سال‌مان پی ببریم. خیلی هم نمی‌توانیم همه‌چیز را ایدئال در نظر بگیریم، اما اگر اثری موضوعی را مطرح می‌کند، می‌تواند از طریق توسعۀ ایده‌اش برای سایر کارهای معماری الهام‌بخش باشد که این جنبۀ بسیار مهمی است. ممکن است خیلی از پروژه‌هایی که برندۀ جایزه شده‌اند را به یاد نیاوریم، اما پروژه‌هایی بودند که برندۀ جایزه‌ای هم نشدند، اما چون بخشی از تاریخ معماری ما بودند در ذهن‌مان حک شدند و جایگاه دیگری در تاریخ معماری معاصر ما دارند.
بدون دیدگاه