Hamideh Garrousi
با «خانه‌خوانی» می‌توان در عین گذر از کنار آثار دورۀ گذار پایتخت، صدای روایت‌های نهفته در آجر بهمنی‌ها و دیوارهای سیمانی شهر را با کمی دقت و گوش جان تیز کردن، شنید. در این کتاب با پیوند کالبد و روایت، به مفهوم «در خانه بودن» پرداخته می‌شود. خانه‌هایی که در رگ و پوست ساکنان بلندمدتش ریشه دارند؛ ریشه‌هایی که در عمق خاک وجودشان دوانیده شده که هر کجای این جهان هم بروند در قلب و روح‌شان بازخوانی می‌شود. در این مسیر با گذر از صفحه‌ای به صفحه‌ای دیگر به جهانی از تجربیات زیستۀ راویان، از خیابان سی تیر تهران و خانۀ ترانه یلدا تا خیابان بهار و خانۀ ایمان افساریان پا می‌گذاریم.
بدون دیدگاه