Luxurious and junky; taste sociology and lobby space production in Tehran | Kaveh Rashidzadeh
Comparing and describing two building’s lobby in Tehran; describing the lobby’s luxury-oriented flow and trending process in this city, leads to percept and exalt the lobby space.
از زمانی که تحقیقی درباره‌ی ظهور و اعتلای فضای لابی و خوانش تاثیر و سلیقه بر تولید فضای لابی‌ها و نحوه‌ی سرایت این سلیقه‌ها از محله‌های اعیانی به دیگر محله‌های تهران را آغاز کرده‌ایم، یک سالی می‌گذرد. یکی از نمونه ساختمان‌های مورد بررسی ما، لابی ساختمانی است واقع در کوچه‌ی ژیلا، یکی از کوچه‌باغ‌های محله‌ی امامزاده قاسم که در سال ۹۸ به بهره برداری رسید. با توصیف این نمونه قصد دارم جوانب این پژوهش را که هدف متن حاضر است، مطرح کنم. ساختمان، یک مجتمع آپارتمانی پنج طبقه‌ی ده واحدی است. متراژ واحدها بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ مترمربع، برِ زمین ۲۰ متر و بهای متوسط در محله و منطقه است (البته متری ۴۸ میلیون تومان بر آن قیمت گذاشته‌اند!). ورودی آن تنها از جبهه‌ی شمال بوده و عرض کوچه شش متر است. سبک نمای سنگی و سفید آن را با توجه به دسته‌بندی‌های رایج و عامه، می‌توان به نئوکلاسیک، ساده و متمایل به مدرن توصیف کرد.
فضای ۵۰ مترمربعی این لابی متقارن بوده و به سه قسمت تقسیم شده است. قسمت مرکزی، ورودی است، شامل پله‌های سنگی همراه با فرش قرمز بر روی آن، که از کف به‌طور کامل آسفالت شده‌ی کوچه بدون پیاده‌رو جداشده و با ارتفاع یک متر و بیست سانت به کف لابی منتهی می‌شود. به هنگام ورود در فضای مرکزی تقسیم، سقف کاذب گرد با نقاشی بچه فرشته‌ها به سبک نئوباروک قرن هجدهم اروپایی به چشم می‌خورد که البته کپی‌برداری نازلی در آن دیده می‌شود. هر دو بال راست و چپ فضای بدون استفاده و غیرکارکردی این لابی با مبلمان کلاسیک و کفسازی منقوش و سنگ کاری شده با تزئینات دیواری و آینه‌کاری و لوستر کوچک تجهیز شده است. […]