Mortelle; Everyone has been captured by the title of justice | Conversation with Alireza Sherafati, Arash Nasiri, Mohammadreza Ghodousi
علیرضا شرافتی:
شما دوست دارید کاری که انجام می‌دهید را بقیۀ دنیا هم بفهمند. به‌قدری امروز تعداد و تنوع جوایز و مسابقات زیاد است که گاهی افراد حاضرند برای گرفتن یک لوح و حتی دیده شدن در یک مسابقه هزینه‌ای هم پرداخت کنند و دست‌کم یک‌بار تجربۀ حضور در یک جشنواره و مسابقه را داشته باشد تا بفهمد داستان از چه قرار است؛ ولی امکان ندارد یک دفتر معماری در کشور فرانسه یا ایرلند چنین طرز تفکری داشته باشد.
آرش نصیری:
شرکت در یک جایزه یا مسابقۀ خارجی برای ما مثل گرفتن مهر تأیید و نوعی اعتبار است؛ نوعی مشروعیت است، نه اینکه این مشروعیت را تبدیل به آوردۀ بلافصل در کشور کنیم، اما می‌توانیم به پشتوانۀ این دستاورد در حوزۀ خود با اطمینان بیشتری صحبت کنیم که خود این می‌تواند هم خوب باشد و هم بد. متأسفانه شرایط مملکت ما طوری رقم خورد و به جاهایی رسیدیم که نیاز به این مشروعیت داشتیم و درعین‌حال حضور در مسابقات و جوایز خارجی برای معماران ایرانی سنجشی بود که بدانند نسبت به جریان بین‌المللی کجا ایستاده‌اند.
محمدرضا قدوسی:
دربارۀ صلاحیت داشتن یا نداشتن نهاد برگزارکننده، به نظرم نظام معماری و مجموعۀ معماران اگر بتوانند به نحوی برگزارکنندۀ جوایز باشند، آن جایزه دست‌کم جزو بهترین جوایز معماری خواهد بود، چون معماران هم تشکیلات و هم منافع مشترکی با معماری دارند و در این شرایط داستان تضاد منافع از پایه حل می‌شود.
بدون دیدگاه