در ابتدا باید مشخص کنیم که از معماران جوان پس از فارغ‌التحصیلی چه انتظاری داریم و آموزش به آن‌ها باید چه محتوایی داشته باشد.
می‌دانیم کارایی آموزش و نوع تربیت معماران جوان در تعالی معماری و ارتقای فرهنگ جامعه نقش بسزایی دارد. آموزش در مدارس و دانشکده‌های معماری از آنجا حائز اهمیت است که دانش‌آموختگان معماری پس از پشت سر گذاشتن دوران تحصیل، به‌عنوان معماران جوان تحصیل‌کرده وارد جامعه و بازار کار می‌شوند و انتظارات از آن‌ها نسبت به مسئولان و فعالان حوزۀ معماری که فاقد تحصیلات مرتبط با معماری هستند، متفاوت است و اگر روی تربیت این افراد خوب سرمایه‌گذاری شده باشد، می‌توانند با ارائۀ آثار معماری مطلوب، در تعالی هنر معماری و همچنین ارتقای فرهنگ جامعه نقش بسزایی داشته باشند و در صورت نداشتن تربیت و رشد مناسب در این زمینه، بستر انحطاط فرهنگی جامعه را فراهم کنند.
می‌دانیم که در گذشته نظام سنتی آموزش معماری در ایران یک رابطۀ مستقیم استاد و شاگردی به‌صورت عملی و تجربی بوده است؛ یعنی یک کارآموز معماری از سنین نوجوانی زیر نظر یک استادکار معمار با انجام کارهای بسیار ساده به یادگیری این حرفه می‌پرداخت. کارآموز معماری، هنجارها و رفتار استاد خود را با محیط در حال ساخت مشاهده می‌کرد و هم‌زمان می‌آموخت. این روش از حدود سال‌های 1318 هجری شمسی، به دلایلی
چون افزایش جمعیت و افزایش نیاز به ساخت‌وساز، کمبود تعداد معماران، زمان‌بر بودن آموزش از راه تجربه، نیازهای نو، تحولات صنعتی و به وجود آمدن امکانات جدید، ایجاد تخصص‌های جدید همچون سازه، تأسیسات، اقتصاد، جامعه‌شناسی، که در گذشته همگی در حیطۀ کار معمار بودند، با روش دانشگاهی جایگزین شد. می‌دانیم دانشجویان امروز هم تا حدی در یک زندگی عمودی (سکونت در آپارتمان)، با الگو قراردادن استادان خویش، ویژگی‌های شخصیتی و حساسیت نسبت به میراث فرهنگی، منابع طبیعی و حفظ ارزش‌های ایرانی را به نسبت درک‌شان کسب کرده و استادان، فضا، مجموعۀ آموزشی، دروس و… در میزان بینش آن‌ها از دنیای معماری تأثیرگذار است.
اگر این فرض را بپذیریم که بزرگ‌ترین هدف برنامۀ آموزشی، تربیت و آماده‌سازی دانشجویان برای زندگی و انجام فعالیت‌های حرفه‌ای در جامعه است و مهارت‌ها، نگرش‌ها و ارزش‌های ضروری برای دستیابی به اهداف اختصاصی برنامه در آن لحاظ می‌شود، در این صورت برنامه‌های با کیفیت بالا، دانشجویان باکفایتی را برای آینده تربیت خواهد کرد.
به نظر می‌‌رسد که اگر هدف نظام آموزشی دانشگاهی در ایران، تربیت معماران جوان باکفایت باشد، در ابتدا باید مشخص کنیم که از معماران جوان پس از فارغ‌التحصیلی چه انتظاری داریم و آموزش به آن‌ها باید چه محتوایی داشته باشد؛ در ابتدا.
«معمار» اثر وان هوواکس (Van Hovaks)
بدون دیدگاه