Dismantling a modern triangle: city, work, game | Naser Fakouhi
If the Lefebvre revolution occurs, we can consider the game as overstep. Otherwise, almost all the world’s cities, except showcase cities, become devastating dystopia for a spatial and epochal torturing life.
بازی را میتوان نوعی «تخطی» فضایی-زمانی تلقی کرد که برای به تحقق درآمدن آن، ابتدا باید انقلاب شهری به روایت لوفبور بتواند به نتیجه برسد؛ در غیر این صورت اکثر شهرهای جهان بهجز چند شهر ویترینی، تبدیل به ویرانشهرهایی هولناک برای زندگی شکنجهوار در روزمرگی فضایی/ زمانی خواهند شد.
عکاس: alirezahgn
بدون دیدگاه