آینده را پیشبینی کردن همواره یکی از علاقهمندیها و آرزوهای نوع بشر بوده است. برخلاف فعل حرامِ کَهانت در اسلام که به معنی خبر دادن از آینده، گذشته یا چیزهایی است که از چشم افراد پوشیده است؛ مانند اِخبار از شیء دزدیدهشده یا گمشده که بهطورکلی منبع خبرِ کاهن، شیطان است؛ یعنی اَخبار را از شیطان میگیرد و به اطلاع مردم میرساند و در اسلام یک فعلِ حرام شمرده شده است، اما هنگامی که اِخبار بهوسیلۀ محاسبه و بر مبنای علم باشد، این نوع اِخبار کهانت محسوب نمیشود. آنچه با حضور دکتر سید ابراهیم رئیسی؛ حجتالاسلاموالمسلمین غلامحسین محسنی اژهای؛ دکتر محمدباقر قالیباف؛ مهندس مهدی چمران و دکتر علیرضا زاکانی خبر از تغییرات جدی در آیندۀ کلانشهرهای ایران دارد.
سید ابراهیم رئیسی بهعنوان هشتمین رئیسجمهور ایران و رئیسجمهور دولت سیزدهم از ۱۲ مردادماه 1400آغاز به کار کرد. همچنین شِشمین دورۀ شوراهای اسلامی شهر و روستا از 14 مرداد با حضور اکثریت اعضای لیستِ ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی برای پیشبرد برنامههای اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم با توجه به مقتضیات محلی، کار خود را به مدت چهار سال آغاز کرد که یکی از اقدامات قابل پیشبینی شوراهای جدید، تغییر شهرداران اغلب شهرهای ایران بود.
پیش از این دو تغییرِ عمده در سطح قوۀ مجریه و قوۀ مقننه، مدیریت شهریِ دورۀ یازدهم مجلس شورای اسلامی از ۷ خرداد ۱۳۹۹ با حضور نمایندگان کموبیش یکدست از اصولگرایان به ریاست محمدباقر قالیباف بهصورت رسمی آغاز شده است که فرصت تغییرات و اقدامات گسترده را برای منتخبان دو انتخابات جدیدتر فراهم کرده است.
[1]. Gotham City
در خصوص مسائل جاری کشور، رئیسجمهور جدید در بیانیۀ انتخاباتی خود به تاریخ 25 اردیبهشت 1400، به گوشهای از دردهای مردم اشاره کرد: انبوه بدهیهای دولتی، رشد سرسامآور نقدینگی، نظام بانکی غیر مولد، تورم کمرشکن، بههمریختگی بازار مسکن و خودرو، مشکلات کارگران قراردادی و شرکتی، کارخانهها و کارگاههای تعطیلشده، بیکاری جوانان تحصیلکرده، تبعیض آزاردهنده در حقوق و دستمزد و هزاران زخم مزمن دیگر که البته اشارۀ مشخصی به آنها نشده است، اما بدون شک تمام مشکلات اصلیِ جاری، تأثیر مستقیم غیرقابلانکار در آیندۀ کوتاهمدت و بلندمدت شهر و معماری دارند.
مفهوم آینده در علوم آیندهپژوهی، فیزیک، فلسفه، روانشناسی و دین کاربرد دارد. همچنین در آثار هنری و ادبی مانند داستانها و فیلمها به کار برده میشود. این مفهوم برخورداری از طرح، اهداف، نیات، غایات و مفاهیم را برای آدمی به همراه میآورد. شاید بتوان گفت آینده، گذشتهای است که هنوز اتفاق نیفتاده و هر زمان که بشر توانایی خواندن گذشتهای که رخ نداده است را پیدا کند، میتواند آینده را بداند و از آن باخبر شود.
با توجه به بیانیۀ رئیسجمهور و عدم حل ریشهای و سریع این مسائل، چشمانداز هولناکی همچون فیلمهای مبتنی بر مفهوم پادآرمانشهر، تباه شهری، مدینهٔ فاسده، مدینهٔ ضاله، دُششهر یا ویرانشهر در ذهن مجسم میشود؛ در خوشبینانهترین تجسم، چیزی شبیه به گاتهام سیتی[1]؛ یک جامعه یا سکونتگاهی که در آن، ویژگیهای منفی، برتری و چیرگی کامل دارند؛ یعنی برههای از زمان که در آن یک جامعه به نابودی و هرجومرج رسیده است؛ اما هدف از ترسیم و تجسم یک جامعهٔ پادآرمان و بدزمانه توسط نویسندگان و هنرمندان آیندهگرا بهمنظور هشدار به مردم در مورد ادامه یا افزایش چیرگی برخی معضلات اجتماعی صورت میگیرد که با اتخاذ سیاستهایی منطقی به یک نظم اجتماعی آرمانی منجر شود؛ پس به فال نیک باید گرفت: هشدار به بیتوجهی به آینده را.
بدون دیدگاه