در سوگ یک میدان

In condolences of a plaza; a depression that the world’s most significant tessellation dropped into it | Negin Najjar Azali

آن‌هایی که برای اولین بار از چهارراه منصور تبریز عبور می‌کنند، به‌طورمعمول، کمبود چیزی را در آن وسط احساس می‌کنند. چیزی به وسعت و بزرگی میدان! واضح است؛ خانه‌ای که خالی بماند، به‌تدریج موریانه‌ها از درون، دیوارها را می‌جوند و بی‌آنکه کسی متوجه شود؛ روزی هر آنچه هست و نیست به ویرانه‌ای تبدیل می‌شود و این است رسم دردناک روزگار…