زدودن هاله تقدس؛ معماری و سایه یک توهم نارسیستی

Eliminating the halo of holiness; architecture and the shadow of a narcissistic illusion | Alireza Khadem

The position of the architect and architectural thought have been struck by a fictitious idea of “the architect as a shepherd of society” and has become narcissistic. Believing in such delusion that now has intersubjective dimensions renders architecture as a “transcendental and metaphysical art” that a very few people can understand its deep teachings. Therefore, in architecture thought they look at architect as an “Olympian god” who establishes divine prosperity and happiness in our societies.

جایگاه معمار و اندیشۀ معماری به‌واسطۀ ایدۀ موهومِ «معمار، چوپان جامعه» دچار قسمی توهم نارسیستی (خودشیفته‌وار) شده؛ باور به این توهم که امروز شکلی بین‌الاذهانی به خود گرفته، معماری را به «هنری استعلایی-ماورایی» بدل کرده که گویی تنها معدودی از افراد، توانایی فهم معارف ژرف آن را دارند؛ ازاین‌روست که اندیشۀ معماری به معمار همچون «الهه‌ای اُلمپ‌نشین» می‌نگرد که بایستی ودیعۀ الهی خود را که همانا سعادت و خوشبختی جامعۀ بشری است، محقق کند.