آلیس در سرزمین عجایب با تمایل کودکانۀ خود به دنبال خرگوش سفید با عبور از دری کوچک به باغی پر از گل وارد می‌شود. در این سرزمین آرزوهای دور از حقیقت، محقق می‌شوند و موجودات عجیبی در آن حضور دارند. ما در جریان زندگی روزمرۀ خود، به‌صورت ناخودآگاه آن چیزی را که در اطرافمان قرار دارد، بنا بر موقعیت نسبی و اهمیت مفروض آن ارزیابی، گونه‌بندی و دسته‌بندی می‌کنیم. برخی امور و اشیا بیشتر از بقیه در ذهن ما بزرگ و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسند، و ما اغلب این بزرگی و دست‌نیافتنی بودن را فارغ از اینکه با کارایی و نیاز ما هماهنگی دارند یا خیر به معنی استاندارد بودن و نمونۀ سرمشق بودن آن‌ها می‌دانیم.
۶۰۰ متر پلان ژورنالی، مشاعات دیدنی، دیپلمات‌نشین، سوپرلاکچری، متریال اروپایی، لوکس، اکازیون، مجلل، درخور تحسین، دید پانوراما، روف اختصاصی مشجر، تراس‌های مشجر با قابلیت چیدمان، ۵ خواب مستر، آشپزخانۀ جزیره، مطبخ مجزا، ارتفاع مفید سقف واحد 4.5 متر، لابی مجلل با زیر بنای ۱۰۰۰ مترمربع، لابی‌مَن ۲۴ ساعته با ۳ شیفت مجزا، مدیریت قوی و کارآزموده از بازنشستگان تحصیل‌کرده، سرایداری مقیم در مجموعه، ۱۰ پارکینگ سندی بدون مزاحم، ۷ انباری، آفیس روم مستر با درِ مجزا از واحد، سیستم هوشمند، فول فِرنیش بِرند، استخر، سونا، جکوزی، سالن بدنسازی، سازه‌ای از آرشیتکت بنام که به ما حس بی‌پایان گم‌گشتگی در مفهوم استاندارد از خانه را در ایران امروز نشان می‌دهد. در جامعۀ امروز شهرنشین ایران، توضیحات مبتنی بر مفهوم لوکس تبدیل به ویژگی مفروض استاندارد از مفهوم خانه شده و هر کدام که آیتم‌های لوکس کمتر داشته باشند خارج از استاندارد، کم اهمیت و کم ارزش محسوب می‌شود.
در نتیجه، این نگرش «خانه‌های ساده ولی مناسب زندگی» با سودای منفعت‌طلبی بیشتر و نزدیک شدن به اقلیت نوکیسه و منفعت‌طلب متصل به قدرت خراب می‌شوند تا آپارتمان‌هایی ساخته شود چهار الی پنج طبقه، یکی از یکی زشت‌تر و عاری از هر نوع استاندارد. خانه که خرید و اجارۀ آن برای بخش عمده‌ای از شهروندان روز‌به‌روز به آرزوی دور از حقیقت تبدیل می‌شود؛ در این سرزمین بدون داشتن حتی یک پارکینگ و آسانسور هم کالایی لوکس محسوب می‌شود. اگرچه در میان طبقات اجتماعی مختلف که کم‌وبیش یک فرهنگ هم دارند، عقیده‌ها مبنی بر چیستی خانۀ استاندارد ممکن است با هم فرق داشته باشد، اما در جامعۀ امروز ایران که نیازمند اصلاحات در ساختار اقتصادی، بحران تأمین آب، بیکاری، فساد سیستمی، مسئلۀ کاهش سرمایۀ اجتماعی و اعتماد عمومی، فقر و نابرابری و ده‌ها مسئلۀ اصلی حل‌نشده و روزافزون دیگر است که بخشی از آن‌ها به‌طور مستقیم به مسئلۀ عدم وجود مسکن استاندارد حقیقی در اندازۀ متوسط مرتبط است؛ ازجمله تغییر الگوی خانواده، مسائل ازدواج، حاشیه‌نشینی شهری، ناامیدی دربارۀ آینده که بخش کوچکی از این مسائل هستند؛ تعریف خانۀ استاندارد دست‌یافتنی امری ضروری و به معنای واقعی کلمه بحرانی است.
در این بحران دولت هم مثل مردم تماشاچی اوضاع مسکن است و در توزیع عادلانۀ آن اعمال حاکمیت نکرده یا نتوانسته چنین کاری انجام دهد. اطلاعات جامع بازار مسکن تهران می‌گوید، میانگین قیمت معاملات در شش‌ماهۀ اول سال نَود و نُه در حدود نوزده میلیون و پانصد هزار تومان بوده و میزان تغییرات قیمت در این شش ماه در حدود پنجاه درصد افزایش داشته است؛ دردناک‌تر آن که، میانگین قیمت معاملات در پنج سال گذشته در حدود هفت میلیون و سیصد هزار تومان با رشد بیش از پانصد و سی درصد بوده است (کلید، 1399)؛ تازگی‌ها در این سرزمین آرزوهای نزدیک به حقیقت هم محقق نمی‌شوند ولی همچنان موجودات عجیبی در آن حضور دارند و خبری از خرگوش سفید نیست. همه‌چیز در سرزمین عجایب آلیس.
منبع:
کلید (1399، 25 شهریور)، «اطلاعات جامع بازار مسکن تهران»، بخش قیمت خانۀ شما، https://kilid.com/housing-market-insight/city?cityId=2301021576
بدون دیدگاه