واکاوی مفهوم پسند در معماری

Concept-friendly analysis in architecture | Sevil Zafarmandy, Nadieh Imani

Taste is known as the best means of displaying social distinctions in modern and contemporary society. The taste’s main resort exists in philosophy and aesthetics, but it also has an important place in sociology and affairs related to arbitration and selection.

سلیقه به مثابه قوه‌ی قضاوت، در عهد کلاسیک  از گفتمان زیبایی‌شناسی آغاز شد و سپس به عرصه‌ی حس و شناخت حسی و لذت راه یافت. مامن اصلی سلیقه در فلسفه و زیبایی‌شناختی است اما در جامعه‌شناسی و امور مرتبط با داوری و انتخاب نیز جایگاه به‌سزایی دارد. به این ترتیب با توجه به گستردگی مبحث سلیقه به‌طور کلی و بررسی آن به صورت خاص در معماری، به دلیل ماهیت میان رشته‌ای معماری، جای تامل بسیار دارد. معماری از یک سو به سان اثری هنری در وادی حس و زیبایی‌شناختی قرار می‌گیرد و از سوی دیگر با توجه به مبنای کارکرد آن، به عرصه‌ی نقد و داوری و ارزش‌گذاری راه می‌یابد. افزون بر این معماری در معرض دید عموم است و سیمای شهر را می‌سازد؛ پس با پسند عمومی و الگوهای اجتماعی و فردی نیز سروکار دارد.

معماری به‌سان یک اثر هنری می‌تواند، در زمینه‌ی حظ بصری و فرم ظاهری، چه در جایگاه ملموس کالبدی و چه در ذهن بیننده به تجربه‌ی زیبایی‌شناختی و لذت برسد. معماری، که در دنیای معاصر یکی از عرصه‌های نمایش و بروز مد در شهرها شده است، در این زمینه جای تامل بسیار دارد. درحقیقت یکی از بحث برانگیزترین نقاط در روند طراحی معماری سلیقه‌ی مردم است. واژه‌ی سلیقه در لغت معادل پسند، طبع، سرشت وبه معنای ذوق برای انتخاب یا ترجیح چیزی آمده است. جستجو در ابعاد مختلف معنایی این واژه به حس و توانایی انسان در تشخیص، فهم، و سنجش زیبایی و زشتی در عالم واقع روزمره و هنر و معماری راه می‌یابد. تنوع سلیقه و ابعاد مختلف آن نزد انسان‌ها که همگی با تمییز زیبایی و زشتی گره خورده است بر کسی پوشیده نیست، چندان که گاه در بطن یک جامعه میان افرادی که در یک بستر رشد کرده‌اند به‌طور کامل سلایق متضادی نمود پیدا می‌کند. […]