در جستجوی معماری شهری برخوردار از وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت

In search of urban architecture with unity in multiplicity and multiplicity in unity | Meysam Basirat

Market requisition and sovereignty, have a prominent role in the city’s visual disarray. Many urban rules and regulations must be mandatory to achieve a desirable status.

سیمای کنونی کلان‌شهرهای ایران، پر از اغتشاش، فاقد نظم، هماهنگی و اسلوب و قاعده‌ای است که نمای شهری ما از آن تبعیت می‌کند. وضعیتی که امروزه شاهد آن هستیم، مملو از اغتشاش در سیما و منظر شهری است. در عمده فضاهای شهری، با سیمای شهری دارای انتظام مواجه نیستیم. این نمای شهری، علاوه بر این‌که دارای انتظام نیست، نتوانسته تنوع و کثرتی جذاب و منجر به وحدت را برای شهروندان و ناظران ایجاد کند. پس این دو ویژگی، یعنی عدم هماهنگی و به‌هم‌خوردگی نظم در این فضاها و همچنین عدم وحدت و تنوع در این کثرت را در شهر شاهد هستیم. از دید یک شهروند، هنگامی که یک ساختمان، توسط سرمایه‌ی مالک خود ساخته می‌شود، ممکن است او برحسب سلیقه و گرایش‌های معمول، یک سبک ساختمانی و یک گونه‌ی معماری را به‌عنوان گونه‌ی معماری جذاب بپذیرد یا سفارش دهد ولی هیچ‌گاه به‌این‌صورت نبوده که شهروند به‌طور کامل بر اساس خواست خود نما را ایجاد کرده باشد. معتقدم که در این فضا مدیران شهری هم نتوانسته‌اند سلیقه، خواسته یا برنامه‌ی خود را اعمال کنند.

آن‌چه که این مسیر را هدایت کرده، قدرت بازار بوده است. بازار مصالح ساختمانی و  مدهای شکل گرفته در نماهای ساختمانی. حال ممکن است که امروز به این مسئله نگاه بیندازیم و بگوییم پس این نماهای شیشه‌ای برای محیط‌زیست‌ ما دچار چالش است یا نماهای کامپوزیتی که در خیلی از مکان‌ها ایجاد شده است که به‌طور اساسی، با فرهنگ و خاستگاه محلی ما، هم‌خوانی ندارد. البته ما این موضوع را می‌دانیم و تنها چیزی هم که در آخر دنبال آن رفته‌ایم و به‌عنوان نشانه‌ی هویت شهری ترویج داده‌ایم، آجر بوده است؛ برای مثال، ضوابط ایجاد نما با آجر و متریال بومی را در این حوزه پی‌گرفته‌ایم. […]