-
8479. برندۀ رتبۀ اول | پس‌کوچه- علی ذبیحی و محمدهادی هاشمیبیان مسئله: در کوچه‌پس‌کوچه‌های بافت تاریخی شهر در جست‌وجوی جایی برای زیستن با دوگانگی‌هایی روبه‌رو می‌شویم. این دوگانگی‌ها میان رابطۀ نسل امروز و نسل دیروز (انسان)، میان رابطۀ خانه‌ای برای حال و بستری از جنس گذشته (رابطۀ معماری با بافت) و درنهایت در روابط مابین فضاهای معماری (درون و بیرون بودن) نمایان می‌شوند؛ بنابراین مسئله این است که چگونه می‌توان در میان این دو بودن‌ها جایی برای زیست فراهم ساخت که چیزی باشد از جنس هم این و هم آن و درعین‌حال که اتصال‌دهنده است، حیثیت انفصالی نیز داشته باشد. مفصل فضایی برای اتصال و انفصال برای دست‌یابی به چنین هم‌نشینی‌ای میان دوگانگی‌ها می‌توان به سراغ «مفصل» رفت. هنگامی که به مفهوم مفصل در معماری می‌اندیشیم، طیف گسترده‌ای از انواع مصداق‌های آن در ذهن مجسم می‌شود؛ از یک شیء کوچک نظیر لولا گرفته تا یک فضای بزرگ معماری نظیر هشتی؛ از اتصال و کنار هم قرارگیری ماده و مصالح و رنگ گرفته تا مفاهیمی به گستردگی فضا. به عبارت بهتر، مفصل در معماری از کوچک‌ترین جزئیات موجود در ساختمان تا کامل‌ترین فضای یک بنا را شامل می‌شود. در یک نگاه جامع، حتی می‌توان یک بنای کامل را در حکم یک مفصل دید. مفصل واژه‌‌ای وام‌گرفته از زبان عربی است از ریشۀ «فصل» به معنای «فاصله و جدایی» و به معنای مکان پیوستگی (سیاح، 1375). معادل فارسی مفصل واژۀ «بند» است. دهخدا اولین معنا در مدخل واژۀ بند را فاصله میان دو عضو دانسته است (دهخدا، 1342). بر این مبنا حیثیت انفصالی مفصل اولین گام در درک آن است، اما واژۀ بند از ریشۀ «بستن»، هم به معنای «محل اتصال دو چیز» و هم به معنای «الیاف اتصال‌دهندۀ یک عضو به عضو دیگر» است (هرن و هوبشمان، 1356[2536]: 280). مفصل در این شکل اخیر، حیثیت اتصالی خود را به نمایش می‌گذارد؛ بنابراین می‌توان از این عنصر کلیدی برای برقرار رابطه میان دوگانگی‌ها بهره‌مند شد. در گذشته مفصل نقش مهمی در برقرار رابطۀ میان درون و بیرون یا درون و درون ایجاد می‌کرد. جایگاه مفصل در خانه به صورتی بوده است که اگر این مفاصل از خانه‌های سنتی کاسته شود، هویت و ساختار خانه از بین خواهد رفت و شاید شبیه آن چیزی شود که امروز با آن مواجه هستی؛ بنابراین مفصل می‌تواند گاه درون ساختار معماری به‌عنوان تنظیم‌کنندۀ روابط فضاها (درون و بیرون) باشد یا در نمود یک مهتابی در مرکزیت خانه رابطه‌ای اتصالی و انفصالی میان دو نسل امروز و دیروز برقرار سازد یا با قرار گرفتن در دوگانگی میان خانه و بافت، با ماهیتی به شکل کوچه ظاهر شود. -
8338. برندۀ رتبۀ دوم | گریزان- محمدپارسا مسگر و رضا زارعیمقدمه کالین رو و رابرت اسلوتسکی در مقاله‌ای به نام «شفافیت» با بررسی نقاشی‌‌های کوبیستی ایده‌ای را به معماری تعمیم دادند و آن ایده تفاوتی بین دو نوع از شفافیت بود: شفایت پدیداری و شفافیت متریال. رو مدتی دربارۀ مسئلۀ شیء و زمینۀ بافت‌های تاریخی که در معرض مدرن شدن بودند، کار کرد و با کمک دانشجویانش تعدادی هتل در فرانسه را در چنین بافت‌هایی طراحی کرد. او تشخیص داده بود که این‌گونه عناصر در این‌گونه بافت‌ها با ایدۀ شفایت پدیداری هم‌سو هستند. حفره: پروژه درون حفره‌ای به عمق 4 متر قرار گرفته و آبجکت های معماری از این حفره سبز خواهند شد. ما با بررسی دیاگرام‌های موجود شیء و زمینه سعی در تولید دیاگرامی جدید برای رسیدن به یک لایف‌استایل جدید داشتیم. بخشی از پروژه فراتر از سطح زمین و بخشی در عمق زمین قرار گرفته است. این مسئله فضای حیاط مرکزی غالب را در سه بُعد ایجاد کرد. حالا ما با خالی درونی در سه بُعد فضایی روبه‌رو هستیم . اِلِمنت: سعی کردیم الفبای جدیدی برای پروژه تولید کنیم؛ درنتیجه دیوارها را به‌عنوان یکی از اِلِمنت‌های معماری دستمایۀ تجربه قرار دادیم و با تغییر ضخامت دیوارها و بازی با مسئلۀ فضا و توده، توده‌ای ضخیم تا باریک طراحی کردیم و دیوار با پله و عناصر تقسیم‌کننده ترکیب شد. حالا به عناصری چندگانه رسیدیم که هرکدام دارای فیگور و کاراکتری مشخص‌اند. تولید/تداخل: حالا دیوارها علاوه بر پیدا کردن کاراکتری مشخص به عناصری مولد بدل می‌شوند و اشیایی به‌صورت افقی از هر دیوار رشد می‌کند. این اشیا همان فضاهای ما هستند. با برخورد عناصر افقی فضایی میانه از خصوصی‌ترین تا عمومی‌ترین نوع فضا تولید می‌شود. فضای شفاف: با لایه‌لایه شدن فضا گویی فضاهای بسته، نیمه‌بسته و توده در فضای باز شناور می‌شوند. تراریختگی: سعی کردیم ایدۀ تغییر ژنتیک را به پروژه اضافه کنیم که به دو شکل صورت گرفت: در وهلۀ اول اِلِمنت‌های معماری و در وهلۀ دوم ایدۀ فضای حیاط مرکزی را دستمایۀ این ایده قرار دادیم. حالا سلسله‌مراتب معمول فضای باز، نیمه‌باز و بسته تغییر یافته و بنا آمادۀ انطباق با شیوۀ جدیدی از سبک زندگی است. -
8436. برندۀ رتبۀ سوم | تفرج-خانه- علیرضا یدالهی، مطهره صادقی، محمد سمیعی پاقلعه و درسا نخعیشیراز، نماد فرهنگ و ادب ایران، با معماری سنتی و پیوند میان تاریخ و زندگی معاصر، هویتی خاص و منحصربه‌فرد دارد. در گوشه‌گوشۀ این شهر تاریخی می‌توان جلوه‌هایی از هنر و معماری زیبای ایرانی را مشاهده کرد که همچنان زیبایی‌های اصیل این سرزمین را به نمایش می‌گذارند. محلۀ «سنگ سیاه»، یکی از مکان‌های برجستۀ شیراز، با معماری سنتی و قدمت طولانی‌اش بخشی از تاریخ کهن این شهر را روایت می‌کند. کوچه‌های باریک و پیچ‌درپیچ آن، یادآور زمان‌هایی است که شیراز با فرهنگی متفاوت از امروز در حال زندگی بود. بااین‌حال شهروندان امروزی شیراز در دنیایی کاملاً متفاوت زندگی می‌کنند؛ دنیایی که سبک زندگی و تفکر آن‌ها را از گذشته جدا کرده است. این تفاوت میان زندگی سنتی و مدرن شیراز، نوعی دوگانگی را پدید می‌آورد که میراث غنی تاریخی را در برابر سبک زندگی معاصر قرار می‌دهد. این دوگانگی پرسشی مهم را مطرح می‌کند: آیا گذشته تنها در معماری و داستان‌های قدیمی جای دارد یا هنوز بر زندگی کنونی تأثیر می‌گذارد؟ این چالش بخشی از هویت پیچیده و چندلایۀ شیراز است. مفهوم «دوگانگی» به‌عنوان عنصری کلیدی بر تمام جنبه‌های معماری اثر می‌گذارد؛ از فرم و برنامه گرفته تا ترکیب فضاها، سایه‌ها و قاب‌بندی‌ها. این دوگانگی به ساخت فضاهای پویا و معنادار کمک می‌کند و تجربه‌های متنوعی را برای کاربران فراهم می‌آورد. در محلۀ سنگ سیاه، بافت تاریخی نیازمند حفظ و زنده‌سازی است، درحالی‌که مسئلۀ مسکن برای شهروند معاصر نیز حائز اهمیت است؛ بنابراین مفهوم «سنت و معاصریت» به یک دغدغۀ مهم تبدیل می‌شود. این پروژه تلاش می‌کند با احترام به گذرهای قدیمی و بافت تاریخی دِین خود را ادا کند. این ادای دِین از منظر کوچه‌ها به شکل «سکوت» تجلی می‌یابد. در همین راستا، بدنۀ پروژه به سمت گذر «منقبض» می‌شود و تنها دالان هشتی‌مانند آن به‌عنوان شکاف در این بدنه حضور می‌یابد. از سوی دیگر، نیازهای شهروند معاصر که به تفریح اهمیت می‌دهد، به سمت «برون‌گرایی» پروژه هدایت می‌شود. پروژه از درون برون‌گراست و تلاش می‌کند تا نیاز به تفریح و استراحت را در واحدهای مسکونی برآورده کند. درنهایت، پروژه همواره میان دوگانگی‌های سنت و معاصریت، درون و بیرون و انقباض و انبساط حرکت می‌کند. اهمیت تفریح تا جایی است که نسبت فضاهای زیستی و تفریحی به‌طور برابر تقسیم شده است. «حیاط» که در معماری سنتی شیراز نقشی محوری داشت، به‌عنوان فضایی برای نورگیری، تهویه، سرزندگی و پویایی در این پروژه نیز به شکلی متنوع بازآفرینی شده است و ایدۀ «تفرج» را در واحدهای مسکونی زنده نگه می‌دارد.
آثار منتخب شایستۀ تقدیر هیئت‌داوران
-
8382 | کوچنده- علی‌محمد شاه محمودی، مریم باقری، حانیه دهقان و نرگس شاکرسازماندهی فضا: با نگاه به تاریخ معماری قبل از دوران مدرن و رابطۀ انسان و فضا متوجه می‌شویم که این رابطه همیشه قطعی و یک‌طرفه بوده است. فضا ثابت و انسان در فضا کوچ می‌کند یا به‌عبارتی از برنامه‌ای به برنامه‌ای دیگر می‌رود. رابطه‌ای که از دوران مدرن به بعد به‌واسطۀ تکنولوژی سویه‌هایی جدید پیدا کرد. ما با نگاه به این تاریخ دو نوع دیاگرام را در نحوۀ ارتباط بین انسان و فضا تخیل کردیم: 1. فضای کوچنده 2. انسان کوچنده. فضای کوچنده: فضایی متحرک با هندسۀ چهارمربع برای دو نسل است. فضاهایی منعطف که با تغییر جهت آسانسوری، برنامه‌هایشان نیز تغییر می‌کند. این انعطاف فضایی به دو نسل ساکن خانه این امکان را می‌دهد تا سناریوهای فضایی مختلفی داشته باشند؛ فضاهای کوچنده‌ای که قابلیت استقلال یا ارتباط با یکدیگر را دارند. فضاهای کوچنده این امکان را برای زندگی بین نسلی به وجود می‌آورند که برای ارتباط با یکدیگر به‌جای رفتن کاربر به فضایی سوم یا بینابینی، با کوچ کردن فضا و در کنار یکدیگر قرار گرفتن این نیاز مرتفع شود. انسان کوچنده: سازمان‌دهی فضای زیرین باکس‌های متحرک، همانند گذشته رابطۀ فضای ثابت و انسان کوچنده است. این سازمان‌دهی با رفتن به درون زمین و گردشگاهی دورتادور فضایی رویدادمحور شکل می‌گیرد؛ بازنمایی فضای آب‌انبارمانند بافت‌های تاریخی که با بی‌مرزی با معبر خود موجب حضور آزادانۀ انسان می‌شود. داستان خانه: اقلیت برای اکثریت: ایدئولوژی همیشه رابطه‌ای جداکننده داشته است تا وصل‌کننده. سؤال اینجاست که آیا می‌توان به‌واسطۀ معماری و مرزهای آن این رابطه را مخدوش کرد؟ خانۀ کوچنده برای دو نسل پیر و جوان ارامنۀ محلۀ سنگ سیاه، با مهاجرت معکوس به محله و در آرزوی احیای کلیسا و آیین‌های آن پیش‌بینی شده است. برنامه‌های خانه: فضای عمومی: خانه در ابتدا فضایی عمومی را برای حضور و دورهمی اهالی محله در نظر گرفته است؛ فضایی در ارتباط با کوچه و در درون زمین بدون مرزهای جداکنندۀ ایدئولوژی؛ فضایی گسترده و یکپارچه که برنامه‌هایی مانند مراسم آئینی ارامنه مثل عید آب‌پاشی و برنامه‌هایی دیگر مانند برگزاری نمایشگاه، تماشای فیلم و بازی کودکان را در زیر سایۀ خود فراهم می‌آورد. فضای خصوصی: طبقات فوقانی با دسترسی مجزا از کوچۀ مجاور، فضای خصوصی اهالی ارامنۀ خانه است. فضاهایی منعطف و آسانسورمانند که استقلال لایف‌استایل‌های نسل ساکن خانه را پوشش می‌دهد. این ساختار چهارمربعی آسانسورمانند با قابلیت جدا کردن یا به هم پیوسته کردن فضاهای خصوصی و عمومی هر خانواده (اتاق‌خواب و نشیمن) امکان به هم پیوسته شدن و ایجاد فضایی گسترده را برای نیازهای مشترک و بین‌نسلی کل ساکنان خانه (دورهمی، جشن و...) با تغییر ارتفاع و تجربه‌های فضایی متنوع فراهم می‌آورد. -
8444 | کاشانه- دانا غلامی و آزاده فاضلی نیاسالیان است تلاش‌های بسیاری برای ایجاد دوبارۀ یک هویت زیستی در محلۀ «سنگ سیاه» شیراز شده است. تلاش‌هایی که خواستار تبدیل محلۀ سنگ سیاه به یک محلۀ شهری برای زندگی روزمره و فضایی برای سکونت دائمی انسان‌هاست. تلاش‌هایی که نیازمند زیرساخت و هزینه‌های هنگفت است و با طراحی یک خانه یا بازطراحی یک کوچه محقق نمی‌شود. خواست مردم و بخش خصوصی هم نیاز مبرم به یک محله شهری عام را نشان نمی‌دهد، بلکه بیشتر نشان از علاقۀ آن‌ها برای حضور در یک محلۀ خاص به‌صورت ساعتی یا روزانه است. پس تلاش این کاشانه بر پاسخ به نیاز محله و ایجاد فضاهایی برای فعالیت‌های موقت است؛ نیازی که درخواست تجربه‌ای زودگذر را از محلۀ سنگ سیاه دارد تا یک زندگی مطلق در آن. «کاشانه» در سه سطح پایین، وسط و بالا به‌صورت جداگانه تلاش می‌کند تا به این نیاز‌ها پاسخ دهد و فضایی‌هایی را برای تجربه کردن ایجاد کند. اولویت این پروژه علاوه بر ارائۀ تعریفی برای خانه، تعریف پروژه‌ای پایدار است. با نگاه کردن به سایت چند مسئله جلب‌توجه می‌کند. بخش گودبرداری‌شده در انتهای سایت ما را به اعماق محلۀ سنگ سیاه و لایه‌های زیرین می‌بَرد. این پروژه به‌جای پر کردن آن، مسیر را برای رسیدن به آن لایه‌ها هموار می‌کند. نکتۀ دیگری که در برخورد با سایت به چشم می‌آید وجود تعداد زیادی تیرآهن به‌صورت پراکنده در سایت برای مهار ساختمان‌های اطراف و جلوگیری از ریزش خاک است. این نوع مهار نه اصولی است و نه مطمئن و کارهای اصولی‌تری برای جلوگیری از تخریب نیاز است؛ اما این پروژه از همین تیرآهن‌ها به‌عنوان سازه استفاده می‌کند و کاشانه را روی آن‌ها برپا می‌کند. مورد آخر وجود درختی بلند، اما خشک است که در انتهای سایت قرار دارد و در این پروژه درخت قطع و به‌جای آن درخت نخل کاشته می‌شود. هرکدام از سه سطح امکان فعالیت به‌صورت جداگانه را برای اقشار متفاوت با نیازهای تجربی متفاوت فراهم می‌کند. بخش پایین مناسب افرادی است که خواهان تجربه‌ای برای نشستن، گفت‌وگو یا انجام فعالیت‌های ثابت هستند. فضایی که هرچه پایین‌تر بروید فضایی خصوصی‌تر و محصورتر در اختیار شما قرار می‌دهد. فضای پایین، فضایی است که کاربری مشخصی ندارد و با توجه به نیازهای لحظه‌ای، کاربری‌های متفاوتی دارد. بخش میانه اما به دنبال تجربه‌ای طولانی‌تر است. فضاها به شکلی تصادفی در اطراف یک حیاط مرکزی کنار هم قرار گرفته‌اند و امکان اقامت دَه نفر را در کاربری اقامتگاه یا هاستل برای یک تا چند روز دارند. بخش بالا نیز امکان تجربه‌ای زودگذر را فراهم می‌کند. تجربه‌ای که شما با طی چند قدم به ارتفاع‌های مختلف با تجربۀ دیداری متفاوتی می‌رسید. شما امکان قدم زدن بر بام را دارید و در بالاترین ارتفاع شما در جایی قرار می‌گیرید با خط آسمانی از محلۀ سنگ سیاه. -
8415 | خانۀ دوست- احسان کازرونی و هنگامه قاسمیدر این مسابقه با سه چالش بنیادین مواجه شدیم که تأثیر زیادی بر طراحی پروژه داشتند. این چالش‌ها به مسائل طراحی مسکن معاصر در بافت تاریخی محلۀ «سنگ سیاه» و مسئلۀ «دوست» مرتبط بودند. 1. دوست: دوست کسی است که بدون هیچ چشم‌داشتی محبت و بخشش می‌کند، چه به آشنا و چه به غریبه. او به‌راحتی دست یاری به‌سوی دیگران دراز می‌کند و با صمیمیت در کنار دیگران می‌ماند. ۲. خانۀ دوست: خانه‌ای که نهتنها برای خود، بلکه برای دوستان و همسایگان نیز فضایی اختصاص می‌دهد و جایی برای گردهمایی و خاطره‌سازی است. خانه فراتر از یک ساختار فیزیکی به‌عنوان فضایی برای زندگی روزمره و تعاملات اجتماعی تعریف می‌شود؛ هم پناهگاهی امن و خصوصی است و هم فضایی انعطاف‌پذیر برای گردهمایی‌های عمومی، با فضاهایی متنوع در ترازهای مختلف مانند روف‌گاردِن ، حیاط و تراس که تنوع و کیفیت‌های مختلف زندگی را فراهم می‌آورد. 3. محله و کالبد: در این بافت و محله، مصالح بومی مانند کاهگل و آجر و معماری سنتی حیاط مرکزی نقشی محوری ایفا می‌کنند. در مواجهه با این بستر تاریخی، ما از معماری درون‌گرا بهره بردیم و با کمترین استفاده از پنجره و بازشو در نمای خارجی، بر هماهنگی با محیط پیرامونی تأکید داشتیم. این مواجهه نهتنها به حفظ اصالت معماری منطقه کمک می‌کند، بلکه از طریق استفاده از مصالح پایدار و محلی، به افزایش طول عمر و پایداری بنا می‌افزاید. مدل طراحی و تکتونیک معماری: برای پاسخ به نیازهای تنوع زیستی و افزایش طول عمر بنا، فضایی چندمنظوره برای گردهمایی و فعالیت‌های عمومی و فرهنگی تعریف شد. حجم ساختمان از سطح زمین بالاتر رفته تا زیرزمین به فضایی نورگیر و با کیفیت بالاتر تبدیل شود. ما تلاش کردیم تا با گشودن حجم و ارتباط آن با عرصۀ عمومی، فضایی ایجاد کنیم که نهتنها پاسخ‌گوی نیازهای ساکنان باشد، بلکه به‌عنوان الگویی برای زیست اجتماعی در محله عمل کند. انعطاف‌پذیری و توسعه‌پذیری: در طراحی این پروژه تلاش کردیم تا آن را به‌گونه‌ای شکل دهیم که نهتنها قابلیت انطباق با تغییر نیازهای ساکنان را داشته باشد، بلکه به‌عنوان الگویی برای زیست اجتماعی در محلات تاریخی ایران نیز قابل توسعه باشد. علاوه بر وجود هم‌زمان فضای خصوصی و عمومی در پروژه و تفکیک آن‌ها از هم، در خودِ خانه فضاهایی چندمنظوره تعریف کردیم تا براساس تغییر نیازهای ساکنان بتوانند به‌راحتی تغییر کاربری دهند؛ اتاقی که هم می‌تواند به‌عنوان خواب مهمان عمل کند و هم فضای کار ساکنان خانه باشد، همچنین بخشی از حیاط به شکلی طراحی شده است که در صورت نیاز، قابلیت تبدیل به فضایی بسته و کارآمد به‌عنوان یک اتاق را داشته باشد و درنهایت ورود به پروژه از طریق مسیری است که کوچه را به داخل بنا می‌کشاند. دوست به‌تدریج از فضای بیرونی به درون هدایت می‌شود و از طریق حیاط وارد خانه می‌شود. -
8425 | خانۀ تکاپو- شکیب ضیایی و امید نصیریاندر مواجهۀ اولیه با محلۀ سنگ سیاه، به انبوهی از مسائل متناقض برخورد می‌کنیم که از نیازهای مختلف انسان معاصر در بستر تاریخی این محله برآمده و به اَشکال و ابعاد مختلف به‌صورت مانع در برابر زیست اجتماعی مطلوب سر برآورده‌اند. مسئلۀ اصلی اینجاست که چگونه می‌توان فضایی مناسب برای طیف وسیعی از افراد با نیازهای متعدد فراهم آورد؛ آن‌هم به‌گونه‌ای که توانایی تعامل با بافت تاریخی را داشته باشد و به شکاف نسلی، نهتنها به‌عنوان یک معضل، بلکه به‌عنوان موضوعی قابل‌تأمل و کارکردی نگاه کند. تعامل انسان‌ها با یکدیگر و در کنار یکدیگر، با افزایش سرعت، هزینه و تغییر در سبک زندگی در روزگار معاصر دچار دگرگونی‌هایی اساسی شده است. «زیست اشتراکی» بستری مناسب برای پاسخ به این دگرگونی‌هاست، چراکه می‌تواند پاسخ‌گوی نیازهای مختلف افراد در بازه‌های زمانی مختلف باشد؛ همچنین ازلحاظ اقتصادی بازدهی مناسبی دارد. زیست اشتراکی رویکردی اصیل و ریشه‌دار در شهر شیراز است. در گذشته‌ای نه‌چندان دور هر خانه میزبان تعداد کثیری از اعضای خانواده بود که به‌صورت اشتراکی از خانه استفاده می‌کردند. این رویکرد با بهره‌گیری از استعداد هر فضا، راهکاری برای تعامل حداکثری آن با دیگر فضاها ارائه می‌دهد و قابلیت نصب کاربری و عملکردهای مختلف را در هر فضا و در جهت بهبود و ارتقای کیفیت پاسخ‌گویی فضا به نیاز هر کاربر فراهم می‌سازد. در طراحی این خانه سعی شد تا با بهره‌گیری از قابلیت‌هایی که زیست اشتراکی به ما می‌دهد، فضاها را به‌گونه‌ای بچینیم که هر اتاق کارکرد جداگانه‌ای داشته باشد و صاحب‌خانه بتواند در صورت نیاز، هر بخش از خانه‌اش را به‌صورت جداگانه اجاره دهد. بخش‌های مختلف خانه می‌توانند با همدیگر کار کنند و از جایگشت‌های مختلف آن، تعداد حالت‌های متنوعی برای استفادۀ کاربر به وجود می‌آید. بالا رفتن پوستۀ متحرک سقف و ایجاد یک اتاق اضافه در طبقۀ بالا علاوه بر پاسخ به شرایط اقلیمی مختلف، تعداد حالت‌های استفاده را افزایش می‌دهد. پل‌هایی که طبقات بالا را به یکدیگر متصل می‌کند به‌مثابۀ راهروهایی است که در خانه‌های تاریخی میان دو اتاق نقش مفصل را ایفا می‌کند. سقف متحرک زیرزمین هنگام بالا رفتن، علاوه بر افزایش نورگیری زیرزمین، موجب یکپارچگی دو فضای مجاور خود؛ یعنی کتابخانه و اتاق استراحت می‌شود. آشپزخانه، سرویس بهداشتی و حمام بین اتاق‌ها قرار گرفته تا هر بخش قابلیت دسترسی و استفاده از آن‌ها را داشته باشد. در طراحی، دید پنجره‌ها کنترل شده است، به صورتی که هیچ دو پنجره‌ای به یکدیگر دید ندارند و این مسئله باعث می‌شود تا حریم خصوصی هر بخش به‌خوبی حفظ شود. سقف متحرک و اتاقک زیر آن می‌تواند روی بام و حیاط سایر خانه‌ها برای اجاره دادن یا اضافه کردن عملکردی جدید به این خانه‌ها نصب شود. -
8368 | باغ‌خانه- متین نظارتی‌زاده، علی پورقدیری، عسل سعادت خواه و فاطمه محققدر دنیای امروز، آپارتمان‌نشینی و زندگی مدرن به‌نوعی باعث فاصله گرفتن افراد از ارتباطات انسانی و معاشرت‌های اجتماعی شده است. این در حالی است که در گذشته، زندگی در محله‌ها و بافت‌های قدیمی نماد همدلی، هم‌زیستی و سخاوت بود. بافت قدیم سنگ سیاه گواهی بر این هم‌بستگی و تعاملات عمیق انسانی است که در کوچه‌ها و پس‌کوچه‌های باریک آن احساس می‌شود. ما با عبور از این کوچه‌ها حس گم‌شدگی و ارتباط با گذشته را تجربه می‌کنیم. این تجربه ما را به سؤالی مهم رهنمون می‌کند: چگونه می‌توانیم با عبور از یک محله، هم‌زیستی میان زندگی معاصر و ارزش‌های گذشته را احیا کنیم؟ این پرسش نهتنها به معماری، بلکه به نحوۀ زندگی ما نیز مرتبط است. به همین منظور، ما بازتعریفی را از مفهوم حیاط ارائه دادیم. دیوارهایی که در مجاورت کوچه‌ها و بن‌بست‌ها قرار داشتند، حفظ شدند تا حس عبور و ارتباط با تاریخ گذشته را زنده نگه دارند. در عوض، حیاط‌های هر خانه به سمت دیوارهای همسایگان گسترش یافتند و مسیری جدید برای تعامل ایجاد کردند. اکنون ما به یک حیاط بزرگ یا باغ دست یافته‌ایم که نهتنها خانه‌ها را به نقاطی مشترک تبدیل می‌کند، بلکه فضایی برای تولید صفات انسانی همچون همدلی و هم‌زیستی را فراهم می‌آورد. با باز شدن حیاط‌ها به هم باعث شد تا هر خانه فرم‌هایی منحصربه‌فرد داشته باشد و هر خانه برای تعامل بیشتر با حیاط به ریزفضاهایی پیلوتی تقسیم شد که به‌واسطۀ پل و پله سیرکولاسیون‌های افقی و عمودی آن شکل گرفت و با جداسازی فضاهای پلان از یکدیگر، فضاهای نیمه‌خصوصی به هریک از اعضای خانواده اختصاص یافت. زیستن در جوامع چندفرهنگی و بهره‌گیری از امکانات اینترنتی می‌تواند مرزهای بین خانه و فضای بیرون را کم‌رنگ کند. به‌این‌ترتیب، بیرون رفتن از خانه به‌مثابۀ ماجراجویی، همچنان می‌تواند نتایجی مثبت به همراه داشته باشد. درنهایت، هدف ما ایجاد فضایی است که نهتنها یادآور گذشته، بلکه زمینه‌ساز تعاملات انسانی و ارتباطات معنادار در زندگی معاصر باشد. این پروژه تلاشی است برای احیای ارزش‌های انسانی در دنیای مدرن و ایجاد جامعه‌ای پویا و هم‌دل. با ایجاد فضاهای مشترک و فراهم کردن فرصت‌هایی برای تعامل، امید داریم که بتوانیم روحیۀ هم‌زیستی را در نسل‌های آینده تقویت کنیم و زندگی شهری را به شکلی معنادارتر و انسانی‌تر تجربه کنیم. با توجه به چالش‌های روزافزون زندگی مدرن، این پروژه دعوتی به تفکر دربارۀ ارزش‌های انسانی و نحوۀ ارتباط ما با یکدیگر است. -
8487 | خانه‌ای از جنس زندگی، کار و مهمان‌نوازی- میترا عزیزخانیرشد سریع شهرها و تغییرات فرهنگی و اجتماعی، یکی از چالش‌های اصلی در شهرهایی با بافت تاریخی مانند شیراز است. امروزه چگونگی حفظ معماری سنتی در کنار پاسخ‌گویی به نیازهای زندگی مدرن چالش‌برانگیز شده است. شهرها باید به‌گونه‌ای توسعه یابند که بتوانند نیازهای گردشگری و اقامتی را طوری فراهم کنند که هویت تاریخی خود را از دست ندهند. مسئلۀ اصلی این است که چگونه می‌توان خانه‌ای طراحی کرد که ضمن تأمین هم‌زمان نیازهای زندگی و کار انسان امروزی به حفظ و ارتقای بافت تاریخی شهر شیراز کمک کند. راه‌حل پیشنهادی باید به‌گونه‌ای باشد که بنای موردنظر نهتنها بافت تاریخی را تخریب نکند، بلکه با آن هم‌زیستی داشته باشد و برای شهروندان و گردشگران فضایی پویا، کاربردی و درعین‌حال باهویت فراهم کند. بخش اصلی که برای بنای «خانۀ دوست کجاست» پیشنهاد می‌شود، مرتبط با فضای زندگی ساکنان است. برای بنای موردنظر سه عرصۀ زندگی، کار و مهمان‌خانه پیشنهاد شده است که درواقع عرصۀ کار و مهمان‌خانه برای پاسخ‌گویی به نیاز گردشگران و افراد محله در نظر گرفته شده است. عرصۀ کار برای پاسخ به نیازهای افراد محلی و گردشگران در نظر گرفته شده است تا این افراد برای تأمین نیازهایشان مجبور به رفت‌و‌آمد به خارج از بافت نشوند. همین امر سبب می‌شود تا افراد وقت بیشتری را در بافت بگذرانند و بافت زنده شود. در حال حاضر گردشگران برای اقامت به اقامتگاه‌های خارج از سایت مراجعه می‌کنند. عرصۀ مهمان‌خانه برای تأمین نیاز اقامتی گردشگران در نظر گرفته شده است. فضای کار: در کنار فضای زندگی، بخشی به‌عنوان فضای کار در نظر گرفته شده است. فضایی با کاربری کافی‌شاپ و فضای کار اشتراکی که افراد محلی و گردشگران می‌توانند از این فضا برای جلسات کاری، مطالعه و کارهای خلاقانه استفاده کنند. مهمان‌خانه: در بخش جداگانه‌ای از عرصۀ زندگی، فضایی به‌عنوان مهمان‌خانه برای گردشگران طراحی شده است. این مهمان‌خانه محیطی دوستانه و آرام برای آن‌ها فراهم می‌کند تا در قلب بافت شیراز اقامت کنند و تجربه‌ای منحصربه‌فرد از زندگی در یک بافت قدیمی داشته باشند. درواقع این بنا فقط یک اقامتگاه یا فقط فضای کار نیست؛ بلکه مجموعه‌ای برای ارتباط بین جامعۀ محلی و گردشگران است. در عین اینکه در بخش مسکونی زندگی روزمره جریان دارد، عرصۀ کار (کافی‌شاپ و فضای کار اشتراکی) به محلی برای معاشرت و تجربه‌های فرهنگی بین مردم محلی و گردشگران تبدیل می‌شود. همچنین مهمان‌خانه با معرفی فرهنگ و تاریخ غنی شیراز به گردشگران، پلی میان گذشته و حال می‌سازد. طراحی این فضا به‌گونه‌ای است که امکان حضور افراد در ساعات مختلف شبانه‌روز در محلۀ سنگ سیاه فراهم شود و این امر سبب می‌شود تا امنیت این بافت بالاتر رود. -
8440 | میان کوک- امیرحسین باقری، امیرعلی کاظمی، سودا صادقی و نوا معمارینقطۀ عزیمت ما بازنگری در برنامۀ خانه و تخیل رویدادهای دیگر در بطن روزمرگی‌های امروزی بود. در شرایط کنونی که رونق محله به سمت خاموشی رفته و خرابه‌هایی که عمدۀ پذیرندگان آن‌ها بی‌خانمان‌ها هستند، به خودِ خانه برگشتیم تا شاید با تغییر در آن بتوان پلی زد برای هم‌نشینی زیست معاصر با بافت تاریخی. اغلب ما روزانه زمانی را در بیرون از خانه می‌گذرانیم و حین برگشت، نیاز داریم تا استراحت کنیم، غذا بخوریم، بخوابیم و با خانواده وقت بگذرانیم تا روز بعد دوباره به این چرخۀ کار و زندگی بپیوندیم. آشپزخانه از آن دست فضاهایی است که در مواجهه‌ای بدن‌مند با منابع انرژی‌ساز طبیعی اعم از غذا و درمان، ساکنان خانه را برای روز و ساعت کاری دیگر آماده می‌کند؛ بنابراین برای فعال کردن خانه، هم در سایت و هم در ارتباط درونی آن، به‌جای الحاق فعالیت‌هایی از جنس کار بیرون به خانه، لایۀ کار درون خانه که زندگی را بازتولید می‌کند به رسمیت شناختیم و سعی کردیم ارزش آن را دوباره بازسازی کنیم؛ اما این بار نه در حاشیۀ خانه یا در مطبخ زیرزمینی، بلکه در میان دیدگان با حفظ استقلال خود و در دسترس تمام کسانی که سعی در یادگیری دوبارۀ باهم بودن دارند؛ چه برای گردشگران و کنجکاوان، چه برای بی‌خانمان‌ها. اکنون لکۀ آشپزخانه در لایۀ بیرونی همچنان در مرکز خانه قرار دارد و با پذیرش رویدادی نو تبدیل به قلب تپندۀ آن شده است و سعی دارد دیاگرام خانه را گسترش دهد. به دنبال آن، در تعریف سبک زیست معاصر که از تغییر در نوع روابط انسانی ناشی شده است، مرز افراد با تعاریفی که از خودی و غیرخودی داشتند کم‌کم رنگ باخته است؛ به‌این‌ترتیب بی‌خانمان‌ها دیگر موجوداتی غیرقابل معاشرت نیستند و به‌واسطۀ ارزشمند بودن انسان، لایق جایگاهی برای مهمان‌نوازی هسند؛ بنابراین در دیاگرام رایج خانه، به‌جای اختصاص دادن فضایی بزرگ به مهمان‌خانه که با کم‌رنگ شدن مهمانی‌های مرسوم گذشته به یک فضای ثانویه و کم‌کاربرد بدل شده است، اتاق‌هایی برای پذیرایی از مخاطبان بافت تاریخی و همچنین بی‌خانمان‌ها در نظر گرفته شد تا در ازای اقامت‌های موقت، در کارِ نگهداری خانه و آشپزخانه سهیم شوند. در لایۀ بیرونی، فرم خانه تلاشی برای حضور نمایشی در زمینه ندارد، اما با کم‌رنگ کردن مرزهای سخت بین بیرون و درون، زمین کوچه را با خانه پیوند می‌دهد و خانه را از تک‌ساختمان به سمت محیط شدن سوق می‌دهد. ساختمان از درون‌گرایی به میان‌گرایی مایل شده و با اشتراک هنر از جنس کارِ زن که مولد زندگی است، روح عاطفی حاکم در فضا را به خانه و محله هدیه می‌دهد.
بیانیۀ هیئت‌داوران مسابقۀ طراحی معماری خانۀ دوست کجاست؟ | شیراز
چهارمین دورۀ مسابقه «خانه دوست کجاست؟» با موضوع طراحی خانۀ معاصر در بافت تاریخی شیراز برگزار شد و داوران بعد از دو مرحله داوری غیرحضوری و انتخاب 22 اثر و یک جلسه داوری حضوری در شیراز به بررسی و داوری این آثار پرداختند. قرار گرفتن سایت مسابقه در محدودۀ بافت تاریخی بر پیچیدگی‌های صورت‌مسئله و همچنین نحوۀ داوری مؤثر بود، هرچند همۀ داوران به لزوم توجه به ارزش‌های بافت تاریخی شیراز متفق‌القول بودند، اما دو رویکرد، ملاک‌های داوری را متفاوت می‌کرد. در یک رویکرد با توجه به امکان الگو شدن نتیجۀ مسابقه، تقدم هماهنگی اثر با سیمای بافت در اولویت بود و رویکرد دیگر با تأکید بر اجرایی نبودن نتیجۀ مسابقه، الزامی به کامل بودن پروژه نداشت و بر دستاورد و تلاش خلاقانۀ معمار در مسیری که در پیش گرفته بود، تأکید داشت.
این دو رویکرد در طی داوری و انتخاب آثار برتر گاهی هم‌سو بودند و گاهی نیز هم‌جهت نبودند، گوناگونی 22 اثر برگزیده نیز مؤکد همین قضیه است.
رویکرد شرکت‌کنندگان نیز به چند دستۀ کلی قابل‌تقسیم بود:
- تغییر در الگوی خانه با تغییر در اجزای شکل‌دهندۀ آن یا تغییر در سامان‌دهی و روابط فضاهای داخلی خانه.
- توجه به زندگی و زیست معاصر و ارائۀ الگوهای دیگر زیستی و ایجاد و امکان تحقق آن در خانه.
- ترکیب خانه با محله و تأکید بر همسایگی و توجه به ارتقای امنیت محله با اهدای بخشی از زمین یا بنا به محله.
- ترکیب خانه با فضای کار و کسب درآمد از محل خانه با الصاق یک کاربری دیگر به خانه.
هرچند برخی از این موارد مورد تأیید همۀ داوران نبود، اما هیچ‌کدام از این رویکردها از سوی داوران کنار گذاشته نشد و البته هیچ‌کدام هم به‌صرف انتخاب یکی از این مسیرها برگزیده نشد، بلکه چگونگی برخورد خلاقانۀ طراح با رویکردی که اتخاذ کرده بود و مسیری که برای رسیدن به اثر طی کرده بود موردتوجه داوران بود.
هیئت‌داوران با اعلام نفرات برتر مسابقه اعلام می‌کند که نتیجۀ این مسابقه به معنی انتخاب یک الگوی مناسب و کامل برای بافت تاریخی شیراز نیست، بلکه ارج نهادن به تلاشی است که شرکت‌کنندگان منتخب در راهی که در مواجهه با صورت‌مسئله برگزیده بودند، صرف کردند و هدف این مسابقه را نیز همین تلاش، جست‌وجو و مواجهه از زوایای متفاوت با موضوع این رویداد می‌داند.
همچنین به شرکت‌کنندگانی که چه‌بسا در دوره‌های بعدی نیز شرکت می‌کنند، پیشنهاد می‌کند که تمرکز بیشتری روی خانه به‌عنوان «مکانی قابل زیست برای انسان معاصر» داشته باشند و به ظرفیت‌های معماری برای تغییر یا تعمیق الگوی سکونت نیز بپردازند و فقط به برنامه‌های کلی مثل ارتباط خانه با محله یا ترکیب کار و خانه به‌عنوان یک برگ برنده اکتفا نکنند.
از همۀ شرکت‌کنندگان و همچنین از مجلۀ کوچه به‌عنوان برگزارکننده و همچنین از حامیان مادی و معنوی این رویداد برای ایجاد امکان اندیشیدن و جست‌وجو درباره خانۀ معاصر در بافت تاریخی شیراز بسیار متشکریم.
هیئت‌داوران چهارمین دورۀ مسابقۀ «خانۀ دوست کجاست؟»
رضا حبیب زاده، مینا سعادت فرد، علی سوداگران، سارا کلانتری، محمد عرب، محمد وارسته، احسان طهماسبی
به نام خداوند جان و خرد
گزارش مدیر مسابقۀ «خانۀ دوست کجاست؟»، سال 1403
مرتضی خیاط پور نجیب
نشریۀ فرهنگی- هنری «کوچه باغ هنر و اندیشه»، چهارمین دورۀ مسابقۀ طراحی معماری «خانۀ دوست کجاست؟» را در تابستان و پاییز سال 1403 با موضوع طراحی یک خانه در محلۀ تاریخی سنگ سیاه شیراز، در راستای دغدغه‌های فرهنگی- هنری خود پیرامون مسئلۀ خانه برگزار کرد. در این راستا، داوران گرامی مسابقه با هدف مشارکت در این فعالیت درون‌صنفی، داوری آثار این رقابت را بر عهده گرفتند.
تا پایان مهلت قانونی ارسال پروژه‌ها یعنی 20 مهر 1403 مقارن با روز بزرگداشت حافظ، 151 پروژه به دبیرخانۀ مسابقه ارسال شد که بنا بر تخلفات صورت‌گرفته، 32 پروژه پیش از مرحلۀ داوری توسط دبیرخانۀ مسابقه حذف شد و درنهایت 119 پروژه به مرحلۀ داوری راه پیدا کرد. تخلفات منجر به حذف پروژه‌ها به شرح زیر است:
شرکت در مسابقه بدون ثبت‌نام اولیه در مدت‌زمان تعیین‌شده، حذف لوگو و عنوان تعریف‌شده در پایین شیت/پوستر، استفاده نکردن از هر 4 تصویر ارائه‌شده برای فتومونتاژ و رعایت نکردن تناسبات و نسبت تصویر ویدئو یا بازۀ زمانی مشخص‌شده برای آن.
پس از این، داوری آثار در دو مرحله به‌صورت مجازی از تاریخ 28 مهر تا 13 آبان 1402 و به‌صورت حضوری اقناعی (تنها با حضور داوران) در روز پنجشنبه مورخ 16 آبان در شهر شیراز (با حضور شش نفر از داوران اصلی که یک نفر از ایشان (خانم سارا کلانتری) به علت حضور نداشتن در کشور، به‌صورت آنلاین در جلسه شرکت کردند و غیبت یک نفر از داوران اصلی و یک نفر از داوران جانشین) انجام شد که پس از ساعت‌ها نقد و بررسی مسئولانه و متعهدانۀ ایشان، سه اثر رتبۀ اول، دوم، سوم و هفت اثر منتخب مسابقه مشخص شدند.
لازم به ذکر است در این جلسه علاوه بر انتخاب آثار برگزیده، تصمیم به نگارش بیانیۀ هیئت‌داوران در رابطه با فرایند انتخاب آثار و معیارهای بررسی آن‌ها با تعامل و هم‌فکری داوران انجام شد.
مراحل داوری مسابقه:
مرحلۀ اول: هر داور 10 پروژۀ منتخب خود را بدون اولویت‌بندی از بین 119 پروژۀ راه‌یافته به مرحلۀ داوری مسابقه مشخص کرد. در پایان این مرحله 49 پروژه به مرحلۀ دوم داوری راه پیدا کرد.
مرحلۀ دوم: برای تأمل بیشتر بر پروژه‌ها، در مرحلۀ دوم از داوران درخواست شد تا با بررسی مجدد، چهار پروژۀ منتخب خود را از بین 49 پروژه انتخاب کنند که درنهایت 22 پروژه به مرحلۀ سوم راه پیدا کرد.
مرحلۀ سوم: در ابتدای مرحلۀ سوم داوری که با غیبت آقایان کامران حیرتی و علی اسدپور آغاز شد به پیشنهاد آقای محمد عرب تبادل‌نظر و دیدگاه تفصیلی داوران برای حذف برخی از پروژه‌ها انجام شد که در پایان منجر به حذف هیچ‌یک از 22 پروژه نشد؛ بنابراین بررسی تک‌به‌تک پروژه‌ها صورت پذیرفت و داورانی که دارای رویکرد مثبت نسبت به هر پروژه بودند نظرات خود را بیان کردند. در پایان این مرحله هریک از داوران از بین 22 پروژه به 5 پروژه موردنظر خود امتیاز 1 تا 5 را اختصاص داد که درنهایت 12 پروژه که حداقل 5 امتیاز کسب کرده بودند به مرحلۀ چهارم راه پیدا کردند.
مرحلۀ چهارم: برای دقت نظر بیشتر در نتایج مسابقه، 12 پروژۀ راه‌یافته به مرحلۀ چهارم مجدد مورد ارزیابی داوران قرار گرفت. پس از بحث و گفت‌وگوهای در مورد تک به تک این پروژه‌ها، هریک از داوران از بین 12 پروژه به 5 پروژۀ موردنظر خود امتیاز 1 تا 5 را اختصاص دادند. در پایان این مرحله برندگان رتبۀ اول و دوم و سوم و هفت اثر منتخب بدون رتبه‌بندی مشخص شدند و 2 پروژه که امتیاز کمتری نسبت به بقیه اخذ کرده بودند از بین ده اثر منتخب حذف شدند. همچنین با توجه به اخذ امتیاز مشترک دو پروژه در جایگاه دوم، رأی‌گیری به‌صورت شمارش آرا انجام شد که با اختصاص 6 رأی به یک پروژه و 1 رأی به پروژۀ دیگر جایگاه دوم و سوم مسابقه هم مشخص شد.
لازم به ذکر است پیش از اعلام رسمی نتایج، 22 پروژه به لحاظ تخلف، مجدد موردبررسی دبیرخانۀ مسابقه قرار گرفت که یکی از پروژه‌های راه‌یافته به مرحلۀ نهایی به علت تخلف در ویدئو که پیش از این مشاهده نشده بود از مسابقه حذف شد.
برای شفافیت بیشتر تصمیمات اتخاذشدۀ دبیرخانه، پروژه‌های حذف‌شده با ذکر دلیل حذف در وب‌سایت نشریه معرفی خواهند شد و همچنین برای شفافیت بیشتر تصمیمات داوران، 19 پروژۀ دیگر با ذکر گزارش جلسۀ داوری و آرای تفصیلی آنان در ویژه‌نامۀ مسابقه چاپ و منتشر خواهد شد.
در پایان، با عرض تشکر از حامیان مالی که نقش بسزایی در این رویداد فرهنگی-هنری با رویکرد شهر و معماری داشتند، همچنین همکاران اجرایی مسابقه در نشریۀ کوچه، ده اثر منتخب به شرح ذیل معرفی می‌شوند:
|
رتبه |
نام پروژه | شناسه |
| اثر منتخب شایستۀ تقدیر | میان‌کوک |
8440 |
|
اثر منتخب شایستۀ تقدیر |
خانه‌ای از جنس زندگی، کار و مهمان‌نوازی | 8487 |
| اثر منتخب شایستۀ تقدیر | خانه‌باغ |
8368 |
|
اثر منتخب شایستۀ تقدیر |
خانۀ تکاپو | 8425 |
| اثر منتخب شایستۀ تقدیر | خانۀ دوست |
8415 |
|
اثر منتخب شایستۀ تقدیر |
کاشانه | 8444 |
| اثر منتخب شایستۀ تقدیر | کوچنده |
8382 |
|
برندۀ رتبۀ سوم |
تفرج- خانه | 8436 |
| برندۀ رتبۀ دوم | گریزان |
8338 |
|
برندۀ رتبۀ اول |
پس‌کوچه |
8479 |
پروژه‌های ارسال‌شده به مسابقه:
| کد ملی |
| *****76431 |
| *****58467 |
| *****07884 |
| *****99378 |
| *****12379 |
| *****24251 |
| *****10625 |
| *****89877 |
| *****13934 |
| *****63030 |
| *****22840 |
| *****85319 |
| *****49334 |
| *****21979 |
| *****81117 |
| *****42254 |
| *****91655 |
| *****09828 |
| *****93561 |
| *****75661 |
| *****15212 |
| *****59525 |
| *****06600 |
| *****57761 |
| *****15427 |
| *****46968 |
| *****26623 |
| *****46374 |
| *****37747 |
| *****83788 |
| *****58025 |
| *****20021 |
| *****46490 |
| *****79235 |
| *****97721 |
| *****32055 |
| *****50509 |
| *****98270 |
| *****37635 |
| *****31070 |
| *****45139 |
| *****26668 |
| *****82103 |
| *****75297 |
| *****72852 |
| *****51949 |
| *****07340 |
| *****25511 |
| *****08095 |
| *****88289 |
| *****53964 |
| *****09505 |
| *****05011 |
| *****01451 |
| *****52432 |
| *****13125 |
| *****80790 |
| *****65891 |
| *****17567 |
| *****61999 |
| *****51304 |
| *****74787 |
| *****04791 |
| *****24981 |
| *****14628 |
| *****66711 |
| *****71812 |
| *****30997 |
| *****48873 |
| *****94549 |
| *****73436 |
| *****31591 |
| *****05364 |
| *****81374 |
| *****25261 |
| *****72691 |
| *****17801 |
| *****77622 |
| *****87285 |
| *****92444 |
| *****49854 |
| *****04531 |
| *****87473 |
| *****75239 |
| *****22459 |
| *****42685 |
| *****94334 |
| *****32580 |
| *****93863 |
| *****67444 |
| *****08080 |
| *****56951 |
| *****31838 |
| *****53782 |
| *****28878 |
| *****34613 |
| *****92740 |
| *****18576 |
| *****07705 |
| *****20655 |
| *****17199 |
| *****88991 |
| *****91099 |
| *****89404 |
| *****99941 |
| *****49917 |
| *****58526 |
| *****22121 |
| *****10368 |
| *****74702 |
| *****42612 |
| *****41486 |
| *****96687 |
| *****14864 |
| *****09972 |
| *****29957 |
| *****59135 |
| *****79568 |
| *****66890 |
| *****26001 |
| *****15738 |
| *****62749 |
| *****37570 |
| *****38948 |
| *****24403 |
| *****29802 |
| *****73352 |
| *****08019 |
| *****67164 |
| *****03351 |
| *****76606 |
| *****91061 |
| *****66883 |
| *****71969 |
| *****23389 |
| *****33992 |
| *****41887 |
| *****96451 |
| *****21121 |
| *****63269 |
| *****45046 |
| *****72017 |
| *****36305 |
| *****26161 |
| *****41220 |
کدهای دارای تخلف در مهلت ارسال مقرر:
| کد ملی |
| *****87988 |
| *****99164 |
| *****94806 |
| *****85978 |
| *****88471 |
| *****06411 |
| شناسه ورودی پروژه | نام خانوادگی |
| 8509 حذف به علت تخلف (بند 2 و 3 و 4) |
تربیت جو |
| 8496 حذف به علت تخلف (بند 4) |
مختاری |
| 8493 حذف به علت تخلف (بند 4) |
مصلحی شاد |
| 8489 حذف به علت تخلف (بند 4) |
ساقلی |
| 8478 حذف به علت تخلف (بند 3) |
عباسی |
| 8477 حذف به علت تخلف (بند 2 و 4) |
موسوی |
| 8476 حذف به علت تخلف (بند 4) |
مرآتی |
| 8467 حذف به علت تخلف (بند 2 و 4) |
حیدری |
| 8465 حذف به علت تخلف (بند 3) |
میرزاصادقی |
| 8463 حذف به علت تخلف (بند 4) |
صادقی |
| 8457 حذف به علت تخلف (بند 4) |
موسائی پور |
| 8453 حذف به علت تخلف (بند 4) |
اعتدادی |
| 8451 حذف به علت تخلف (بند 4) |
یحیایی |
| 8449 حذف به علت تخلف (بند 3) |
شجاعی |
| 8416 حذف به علت تخلف (بند 3) |
اشجار |
| 8412 حذف به علت تخلف (بند 4) |
سعیدی نسب |
| 8409 حذف به علت تخلف (بند 4) |
اکتفائی |
| 8407 حذف به علت تخلف (بند 4) |
احمدی |
| 8398 حذف به علت تخلف (بند 4) |
یوسف زاده شیرازی |
| 8397 حذف به علت تخلف (بند 2 و 4) |
رهنما |
| 8396 حذف به علت تخلف (بند 3) |
معصومی |
| 8393 حذف به علت تخلف (بند 2 و 4) |
پارسا |
| 8387 حذف به علت تخلف (بند 3 و 4) |
علیمحمدی |
| 8372 حذف به علت تخلف (بند 4) |
کاوه نژاد |
| 8365 حذف به علت تخلف (بند 4) |
بهمن صفار |
| 8357 حذف به علت تخلف (بند 3 و 4) |
شریفی |
| 8351 حذف به علت تخلف (بند 4) |
ابراهیم خلیلی |
| 8348 حذف به علت تخلف (بند 3) |
وزیری |
| 8344 حذف به علت تخلف (بند 4) |
شریعتی نیا |
| 8339 حذف به علت تخلف (بند 2 و 3 و 4) |
سرجوقیان |
| 8334 حذف به علت تخلف (بند 4) |
نطنج |
| 8329 حذف به علت تخلف (بند 2) |
بخشی نژاد |
| 8328 حذف به علت تخلف (بند 3 و 7) |
بیات مختاری |
مواردی که به حذف اثر توسط دبیرخانۀ مسابقه منجر خواهد شد:
- استفاده نکردن از شیت فرمت و قالب چیدمان آثار (ارائۀ یک پوستر 100*70 سانتی‌متر به‌صورت عمودی طبق فرمت ارائه‌شده).
- حذف لوگو و عنوان تعریف‌شده در پایین شیت/پوستر.
- استفاده نکردن از تصاویر پایۀ فتومونتاژ (چهار تصویر که باید روی تصاویر موردنظر نشریه فتومونتاژ شوند).
- رعایت نکردن تناسبات و نسبت تصویر ویدئو یا بازۀ زمانی مشخص‌شده برای آن (ویدئو به مدت 90 تا 120 ثانیه با نسبت تصویر عمودی).
- درج مشخصات شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان روی شیت یا توضیحات مربوط به اثر، معرفی یا حضور شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان در ویدئو.
- رعایت نکردن تعداد کلمات تعریف‌شده در بخش توضیحات اثر (توضیحات مربوط به بیان مسئله و هدف و راهبردهای طراحی بین 400 تا 450 کلمه به زبان فارسی).
- شرکت در مسابقه بدون ثبت‌نام اولیه در مدت‌زمان تعیین‌شده.
موضوع مسابقه: طراحی معماری «خانۀ دوست کجاست؟» در محدودۀ تاریخی شهر شیراز
ارکان مسابقه
- برگزارکننده و مجری مسابقه: نشریه کوچه باغ هنر و اندیشه
- مدیر مسابقه: مرتضی خیاط پور نجیب
نوع مسابقه
- از نظر موضوعی: معماری
- از نظر محتوایی: طراحی تفصیلی
- از نظر نوع و دامنۀ شرکت‌کنندگان: مسابقۀ آزاد ملی
- از نظر مراحل و نحوۀ داوری: یک مرحله‌ای
برنامۀ مسابقه:
«خانه دوست کجاست؟»، عنوان همیشگی مسابقه‌ای است که در پی یافتن معنای خانه، به زیر پوست شهر سفر می‌کند و به دنبال ردپایی از اصالت زندگی می‌گردد.
این بار به دل شیراز می‌رویم و در پیچ‌وتاب کوچه‌های تنگ و باریک محلۀ «سنگ سیاه» قدم می‌گذاریم. اینجا عطر شاخه‌های آویزان بهارنارنج از لب دیوار خانه‌ها با صدای ویراژ موتوری‌ها در هم می‌آمیزد؛ درآمیختنی که ما را پیاپی بین گذشته و حال جابه‌جا می‌کند. پیش‌تر که می‌رویم، سرعت تغییرات بیشتر می‌شود؛ خانه‌های قدیمی یک‌به‌یک در پی یافتن هویتی تازه، نونوار می‌شوند و دراین‌بین، سرتاسر محله پر از بوم‌گردی‌هایی است که رنگ‌وبو و جریان تازه‌ای به آن می‌بخشند. اکنون دیگر چهرۀ زشت و زیبای محله در هم آمیخته شده و تصویر گردشگران و مسافرانی که قدم بر کوچه‌های آن می‌گذارند و در آن پرسه می‌زنند و عکس می‌گیرند، با تصویر مستمندانی که در کنج‌های مخفی آن پناه گرفته‌اند، عجین شده است. دراین‌بین هستند خانه‌هایی که رد قدمت را از سر و روی خود زدوده‌اند و هر آنچه بود را به دست باد سپرده‌اند و درنهایت، خود را از حیاتی که سقفش آسمان بود، به آپارتمانی چندطبقه بدل کرده‌اند. سرتاسر این محله پر است از همین دست تناقضات؛ آن‌هم وقتی تکاپوی اقتصاد و سرمایه بر کوچه‌های اینجا مثل هر جای دیگری سایه انداخته است.
از سوی دیگر، تفاوت عمیق در شیوۀ زیست افراد و گسست موجود بین نسل‌های مختلف، روی دیگر این ماجراست. این شکاف نسلی روزبه‌روز در حال پیشروی است و با سرعت هرچه تمام سعی در گسترش این فاصله‌ی چالش‌برانگیز دارد. محلات قدیمی این پتانسیل را دارند تا با امکان زیست میان‌نسلی، گفت‌وگو و پیوندی چندگانه را بین آن‌ها ایجاد کنند. درواقع در محلۀ سنگ سیاه با فرصتی طلایی روبه‌روییم و آن اینکه اینجا می‌تواند بستری باشد برای زیست مشترک لایه‌های گوناگون مسکن معاصر؛ پُلی بین گذشته، امروز و آینده. معماری این توانایی را دارد که به‌عنوان ابزاری در جهت تبدیل این تهدیدهای چندبعدی به فرصت‌هایی برابر برای ساکنان محله ظاهر شود و به اقتضای چندپارگی نیروهای موجود در بستر از یک‌سو و پیچیدگی نیاز و امیال انسان امروزی از سوی دیگر، به دنبال پاسخی جدید برای مسکن معاصر باشد.
اگر بخواهیم اهداف کاربردی از برگزاری این مسابقه را برشماریم، مهم‌ترینش بهره‌گیری از طراحی معماری به‌عنوان ابزاری برای گسترش راه‌حل‌های فراگیر است؛ آن‌هم با نگاهی متفاوت به مسائل موجود در محلۀ سنگ سیاه که منجر به تولید مسکن معاصر در وضعیت «اینجایی» شیراز و تعریف نوعی ارتباط معنادار برای زیست هم‌جوار تناقضات موجود شود.
از اهداف فرهنگی نیز نباید غافل شد. حفظ احترام به تنوع نسلی، توانایی برقراری پیوند بین طیف گوناگون افراد محله، تأکید بر کنش هم‌جوار گذشته و حال با توجه به پدیدۀ مهاجرت معکوس.
داوران
رضا حبیب زاده
دانشآموختۀ کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه شهید بهشتی؛ بنیان‌گذار دفتر معماری رضا حبیب زاده
کامران حیرتی
دانشآموختۀ کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری کن لن
مینا سعادت فر
دانشآموختۀ کارشناسی ارشد معماری از مدرسۀ معماری دانشگاه شفیلد انگلستان، هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری گرید
علی سوداگران
دانشآموختۀ کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری استاک
سارا کلانتری
دانشجوی دکتری معماری در دانشگاه بریتیش کلمبیا؛ بنیان‌گذار دفتر معماری تداوم پویا
محمد عرب
دانشآموختۀ کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی؛ هم‌بنیان‌گذار گروه طراحی فضا، رویداد، شهر
محمد وارسته
دانشجوی دکتری معماری در دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، بنیان‌گذار دفتر معماری وارتا
داوران جانشین
علی اسدپور
دانش‌اموختۀ دکتری معماری از دانشگاه علم و صنعت ایران؛ دانشیار دانشگاه هنر شیراز؛ بنیان‌گذار و مدیر هستۀ پژوهشی مطالعات تاریخی معماری
احسان طهماسبی
دانش‌اموختۀ دکتری معماری از دانشگاه هنر تهران؛ بنیان‌گذار دفتر معماری باغ نو
مشاور علمی
مهدی پارسایی
دانشآموختۀ دکتری معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج؛ بنیان‌گذار استودیو طراحی-پژوهشی امتداد
مدیر مسابقه
مرتضی خیاط پور نجیب
دانشآموختۀ دکتری شهرسازی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، مدیرمسئول نشریۀ کوچه باغ هنر و اندیشه
پرسش از داوران مسابقه طراحی معماری «خانه دوست کجاست؟»، روی تصویر کلیک کنید.
معیارهای داوری (بدون اولویت‌بندی):
- ارائۀ راه‌حل‌های خلاقانه در جهت افزایش طول عمر بنا.
- اصالت و نوآوری در مدل مواجهه با مسئلۀ طراحی مسکن معاصر در شیراز تاریخی.
- انعطاف‌پذیری در تعریف برنامه و سازمان‌دهی فضا برای پاسخ به تنوع نسلی و زیستی.
- تبیین دقیق مدل مواجهه با فضا و تکتونیک معماری.
- تولید راه‌حل‌هایی فراگیر و ارائۀ آلترناتیوی برای حل مسئلۀ زیست‌پذیری و بازگشت زندگی روزمره به محلۀ «سنگ سیاه» به‌عنوان نمونه‌ای از محلات بافت‌های تاریخی ایران.
- خلاقیت در رویکرد مواجهه با بستر تاریخی، اجتماعی و فرهنگی.
- قابلیت توسعه و تبدیل طرح به یک الگوی زیست اجتماعی.
- رتبۀ اول: مبلغ 100 میلیون تومان، تندیس کوچه، لوح تقدیر
- رتبۀ دوم: مبلغ 20 میلیون تومان، لوح تقدیر
- رتبۀ سوم: مبلغ 10 میلیون تومان، لوح تقدیر
- هفت اثر منتخب: لوح تقدیر
- آثار مرحلۀ نهایی مسابقه در شمارۀ اسفند 1403 نشریۀ کوچه منتشر خواهد شد.
مشخصات تفصیلی سایت:
معرفی سایت: شهرداری منطقۀ 8، محلۀ سنگ سیاه.
مساحت سایت: 206 مترمربع
ابعاد و تناسبات سایت: طبق فایل اتوکد (کلیک کنید).
شماره شناسایی ملک: نامشخص
طول و عرض جغرافیایی: 29.61032057543231, 52.5381721704316
مختصات جهانی مرکاتور معکوس، یوتی‌ام (UTM): نامشخص
هم‌جواری‌ها: .مسکونی
شیب: نامشخص
بافت فرسوده: خیر
بافت ناپایدار: خیر
بافت تاریخی: بله
حریم مترو: خیر
حریم گسل: خیر
کوچۀ ضلع غربی: 2 متر
بن‌بست جنوبی: 1.5 متر
نام زیر پهنه: M22
برخی ضوابط عرف شهرداری شیراز در بافت تاریخی که در این مسابقه الزامی به رعایت آن‌ها نیست:
- ارتفاع ساختمان: 7.5 متر تا روی جان‌‌پناه.
- سطح اشغال: 60درصد بعلاوۀ 1.20 در جنوب پلاک.
- پارکینگ مسقف: غیر الزامی
- آسانسور: غیر الزامی
- زیرزمین: مجاز
- حداکثر میزان پیشروی کنسول به خیابان (متر): صفر
- مصالح: سنگ مرمریت گندمک یا سنگ مرمریت اتابکی و آجر
شرایط و ضوابط شرکت در مسابقه:
- آثار نباید پیش از اعلام رسمی مسابقه در هیچ رسانه‌ای اعم از دیجیتال و کاغذی منتشر شده باشد و همچنین نباید در هیچ مسابقه یا جایزه‌ای شرکت کرده باشد.
- استفاده از شیت فرمت و قالب چیدمان آثار الزامی است. برای دانلود فایل زیپ شیت مسابقه و اطلاعات مورد نیاز به بخش مدارک مراجعه کنید.
- امکان ارسال ماکت وجود ندارد.
- این مسابقه بر اساس قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان است؛ برگزارکننده و ارکان مسابقه و پدیدآورندگان ملزم به رعایت این قانون هستند.
- این مسابقه در هر شرایط دارای برنده برای سه رتبه اول خواهد بود؛ همچنین دو نفر رتبۀ مشترک نخواهد داشت.
- پوستر ارسال‌شده باید فاقد نام و نام خانوادگی طراح باشد و در صورت درج نام طراح روی طرح، مورد بررسی قرار نخواهد گرفت.
- تمام عناصر بصری باید به‌صورت اختصاصی برای این مسابقه طراحی شده باشد؛ همچنین پیش از اعلام رسمی مسابقه در هیچ رسانه‌ای اعم از دیجیتال و کاغذ منتشر نشده باشد و در هیچ مسابقه یا جایزه‌ای شرکت نکرده باشد.
- ده اثر منتخب متعهد می‌شود در صورت انتشار آثار خود در رسانه‌های چاپی یا برخط یا جوایز یا دیگر مسابقات به طور مشخص حقوق معنوی نشریه کوچه باغ هنر و اندیشه با ذکر نام و اشاره مستقیم به مسابقۀ جاری را حفظ کند.
- رعایت نکردن هریک از موارد مربوط به شرایط و ضوابط در هر زمان که مشخص شود، تخلف محسوب شده و اثر متخلف توسط دبیرخانه در هر مرحله و زمان از فرایند مسابقه، حتی پس از اعلام نتایج، حذف خواهد شد.
- شرکت در این مسابقه با ثبت‌نام در مدت‌زمان تعیین‌شده امکان‌پذیر است.
- شرکت در این مسابقه به‌صورت انفرادی و گروهی امکان‌پذیر است.
- شرکت در این مسابقه علاوه بر اشخاص حقیقی (گروهی یا انفرادی) و برای شخصیت‌های حقوقی (مهندسین مشاور یا دفاتر یا شرکت‌های معماری) امکان‌پذیر است.
- شرکت در مسابقه برای اتباع خارجی به‌صورت انفرادی، فقط با درج کد فراگیر اتباع خارجی مجاز است.
- ضوابط این مسابقه بر اساس آیین‌نامۀ جامع برگزاری مسابقات معماری و شهرسازی تدوین شده است؛ برگزارکننده و ارکان مسابقه و پدیدآورندگان ملزم به رعایت این قانون هستند.
- طراح با شرکت در این مسابقه حق هرگونه استفاده و انتشار چاپی و دیجیتالی و برگزاری نمایشگاه از اثر ارسالی را با حفظ حقوق معنوی خود برای مجلۀ کوچه‌باغ هنر و اندیشه قائل می‌شود.
- طرح‌هایی که از آثار دیگر هنرمندان (ایرانی یا خارجی) اقتباس شده باشد، مورد بررسی قرار نخواهد گرفت و در هر مرحله که این مسئله مشخص شود، حتی پس از اعلام نتایج، از مسابقه حذف و نتایج مجدد اعلام خواهد شد.
- محدودیتی در استفاده از هر تکنیک و ابزار دستی یا دیجیتال وجود ندارد.
- هر شرکت‌کننده مجاز به ارسال یک اثر است؛ به عبارت دیگر هر شخص مجاز به ارسال اثر در قالب یک گروه است.
هزینۀ ثبت‌نام در مسابقه
هزینۀ ثبت‌نام زودهنگام هر گروه: 300 هزار تومان
پایان ثبت‌نام زودهنگام: 31 شهریور 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)
هزینۀ ثبت‌نام دیرهنگام هر گروه: 450 هزار تومان
پایان ثبت‌نام دیرهنگام: 20 مهر 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)
هزینۀ ثبت نامه شامل موارد ذیل است:
یک نسخه از مجله کوچه و بسته‌بندی و ارسال برای هر گروه.
مدارک مسابقه:
1-1- پوستر
شرکت‌کنندگان برای ارائۀ اثر خود باید یک پوستر 100*70 سانتی‌متر به‌صورت عمودی با کیفیت 150 dpi با فرمت (JPG) حاوی اطلاعات ذیل با حداکثر سایز 10 مگابایت طبق فرمت دانلود‌شده، هنگام ثبت‌نام در سامانۀ مسابقه بارگذاری کنند:
- پلان مبلمان‌شدۀ تمام طبقات با مقیاس 1:100[1]
- برش (حداقل یک برش) با مقیاس 1:100
- تصاویر خارجی (چهار تصویر که باید روی تصاویر مورد نظر نشریه فتومونتاژ شوند.)
- سایت پلان
- نمودارهای عملکردی و تشریحی و توضیحات نوشتاری موردنیاز
- تصاویر داخلی (اختیاری)
برای دانلود فایل زیپ شیت مسابقه و اطلاعات مورد نیاز کلیک کنید.
نکات مهم:
- فایل (JPG) پوستر برای ارسال به مجله در قالب فایل زیپ(.zip)، به اسم شرکت‌کننده (شامل نام و نام خانوادگی) ذخیره شده باشد.
- نباید به‌هیچ‌عنوان روی شیت مسابقه مشخصات شرکت‌کننده نوشته شود.
- استفاده از تصاویری که توسط دبیرخانۀ مسابقه برای فتومونتاژ در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفته، الزامی است.
2-1- بیان مسئله
ارسال توضیحات مربوط به بیان مسئله و هدف و راهبردهای طراحی بین 450-400 کلمه به زبان فارسی با رعایت اصول نگارشی زبان و ادبیات فارسی الزامی است.
3-1- ویدئو
تهیۀ یک ویدئو به مدت 90 الی 120 ثانیه با نسبت تصویر 9:16 عمودی با حداقل 30 فریم در ثانیه و حداقل وضوح 720 پیکسل. حداکثر اندازه فایل برای ویدئوهای 2 دقیقه یا کمتر از 60 مگابایت است. در ویدیو به‌صورت صوتی و تصویری به توضیح طرح پرداخته شده باشد. هرگونه بیان خلاقانه در ساخت ویدئو آزاد است؛ اگر شرکت‌کننده/ شرکت‌کنندگان به هر روشی در ویدئو اقدام به معرفی خود کنند یا در آن حضور یابند اثرشان از مسابقه حذف خواهد شد.
[1] در ارائۀ پلان‌ها آکس‌بندی و اندازه‌گذاری حداقلی توصیه می‌شود.
فرایند داوری
مرحلۀ صفر: دبیرخانۀ مسابقه نسبت به حذف آثاری که دارای نقص در مدارک هستند، اقدام خواهد کرد.
مواردی که به حذف اثر توسط دبیرخانۀ مسابقه منجر خواهد شد:
- استفاده نکردن از شیت فرمت و قالب چیدمان آثار (ارائۀ یک پوستر 100*70 سانتی‌متر به‌صورت عمودی طبق فرمت ارائه‌شده).
- حذف لوگو و عنوان تعریف‌شده در پایین شیت/پوستر.
- استفاده نکردن از تصاویر پایۀ فتومونتاژ (چهار تصویر که باید روی تصاویر موردنظر نشریه فتومونتاژ شوند).
- رعایت نکردن تناسبات و نسبت تصویر ویدئو یا بازۀ زمانی مشخص‌شده برای آن (ویدئو به مدت 90 تا 120 ثانیه با نسبت تصویر عمودی).
- درج مشخصات شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان روی شیت یا توضیحات مربوط به اثر، معرفی یا حضور شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان در ویدئو.
- رعایت نکردن تعداد کلمات تعریف‌شده در بخش توضیحات اثر (توضیحات مربوط به بیان مسئله و هدف و راهبردهای طراحی بین 400 تا 450 کلمه به زبان فارسی).
- شرکت در مسابقه بدون ثبت‌نام اولیه در مدت‌زمان تعیین‌شده.
نکته: طبق «شرایط و ضوابط شرکت در مسابقه»، آثاری که پیش از ارسال اثر، ثبت‌نام اولیه را انجام نداده باشند، حذف و در شمارش کلی آثار قرار نخواهند گرفت.
مرحلۀ اول:هرکدام از داوران از بین آثار ارسال‌شده، 10 اثر را برای حضور در مرحلۀ نیمه‌نهایی بدون اولویت‌بندی انتخاب خواهند کرد.
مرحله دوم: هرکدام از داوران از بین آثار مرحله نیمه نهایی، 5 اثر را برای حضور در مرحلۀ نهایی با اولویت‌بندی به‌صورت امتیازدهی از 1 امتیاز «کمترین» و 5 امتیاز «بیشترین» انتخاب خواهند کرد. آثاری که حداقل 5 امتیاز را در این مرحله اخذ کرده باشند به‌عنوان آثار مرحلۀ نهایی انتخاب خواهند شد.
مرحلۀ سوم: هرکدام از داوران از بین آثار مرحلۀ نهایی، 3 اثر را بدون اولویت‌بندی به عنوان اثر منتخب انتخاب خواهند کرد. هر سه اثر منتخب هر داور در جلسۀ داوری اقناعی حضور خواهد داشت.
مرحلۀ چهارم:جلسۀ داوری به روش اقناعی بین آثاری که در مرحله سوم توسط داوران به‌عنوان منتخب معرفی شده‌اند، با هدف انتخاب برندگان برگزار خواهد شد. این جلسه بدون حضور شرکت کنندگان خواهد بود و فقط داوران در این جلسه حضور خواهند داشت. در پایان جلسۀ حضوری به روش اقناعی، داوران به آثار موردنظر خود برای کسب سه رتبۀ اول امتیاز خواهند داد که جمع امتیازات سه رتبۀ اول را مشخص خواهد کرد. در پایان، رتبۀ اول و دوم و سوم مسابقه براساس بیشترین امتیاز اخذشده و هفت اثر منتخب دیگر بدون رتبه‌بندی اعلام می‌شود و مورد تقدیر قرار خواهند گرفت. در صورت اخذ امتیاز مشترک بین آثار در سه رتبۀ اول، امتیازدهی مجدد بین آن آثار که داری امتیاز مشترک بودند برای تعیین رتبۀ اول یا دوم یا سوم انجام خواهد شد. در هر صورت این مسابقه رتبۀ مشترک نخواهد داشت.
پایان ثبت‌نام زودهنگام: 31 شهریور 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)
پایان ثبت‌نام دیرهنگام: 20 مهر 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)
مهلت ارسال مدارک: 20 مهر 1403 (روز بزرگداشت حافظ)– تا ساعت 24 (مهلت ارسال طرح‌ها تمدید نخواهد شد.)
اعلام نتایج مسابقه: 1 آذر 1403
- امکان ارسال مدارک از طریق سامانه از 10 مهر تا تاریخ 20 مهر 1403 وجود خواهد داشت.
- پرسش‌های متقاضیان شرکت در مسابقه تا تاریخ 20 مهر از طریق ارسال پیام در اپلیکشن واتس‌اپ به شماره تلفن 09335582350 پاسخ داده خواهد شد. حداکثر مدت‌زمان پاسخ‌گویی به سؤالات 24 ساعت خواهد بود.
- شرکت‌کنندگان پس از اعلام نتایج حداکثر تا پایان روز 1 دی مهلت دارند تا شکایت و اعتراض خود را همراه با مستندات به ایمیل کوچه koochehmag@gmail.com ارسال کنند. دبیرخانۀ مسابقه حداکثر 72 ساعت پس از ارسال شکایات به آن‌ها پاسخ مقتضی خواهد داد.
