مسابقه

مسابقه طراحی آپارتمان کار و زندگی در محله نفرآباد تهران

تحریریه کوچه، 10 ماه قبل 01:1317.9K0

نتایج مسابقه

7145. برندۀ رتبۀ اول | آپارتمان 50-50- فرید رجبی

اگر به تیپولوژی معماری خانه‌های ایرانی که در گذشته وجود داشته، نگاه بیندازیم؛ متوجه می‌شویم که «حیاط» به‌عنوان یک عنصر مهم و پررنگ در خانه‌ها شناخته می‌شد ‌که فعالیت‌های روزمره ساکنان خانه در آن شکل می‌گرفت یا به شکلی با آن در ارتباط بوده است. سایر اجزای شکل‌دهندۀ ماشین خانه، به‌صورت فرگمنت هایی مکمل، دور حیاط گرد می‌آمدند و با حیاط به‌عنوان نقطه‌ای مرکزی، یک وحدت را تشکیل می‌دادند که عنصر ارتباط‌دهندۀ میان آن‌ها همین حیاط بود و این الگو کم‌وبیش در اکثر قریب‌به‌اتفاق خانه‌ها به کار می‌رفت، اما در زمان حاضر، خانه تبدیل به یک مرز محدود و محصور زیر یک سقف تبدیل شده است که تنها برای نیازهای ابتدایی ساکنان برنامه‌ریزی می‌شود‌ و کیفیت زندگی به شکلی که در گذشته وجود داشته است، دیگر وجود ندارد‌. حیاط‌ها به شکلی ملموس نقش سابق خود را در خانه از دست داده‌اند و جای خود را به تراس‌هایی کوچک داده‌اند. در طراحی آپارتمان ۵۰/۵۰ سعی شد تا یک بازنمایی (Reperesentation) از الگوی تکیه‌ها الگو گرفته شود‌که در نفرآباد یک نشان شهری قابل‌تأمل قلمداد می‌شود. تکیه در گذشته کاربرد‌های متفاوتی داشته است. بسیاری از منازل مسکونی به نحوی ساخته می‌شد که بتوان با نصب چادر بزرگی روی حیاط و پوشاندن حوض وسط حیاط، فضایی مناسب برای مراسم‌ها فراهم کرد. اهمیت تکیه در زندگی شهری، به‌ویژه در میان پیشه‌وران، به حدی بود که این نهاد افزون بر محل برگزاری مراسم مذهبی، مکانی برای امور صنفی و اقتصادی نیز بود. در آپارتمان کار و زندگی، با اعطای بخش قابل‌توجهی از مساحت زمین، بستری (حیاط) شکل داده می‌شود که در آن فعالیت‌هایی بر محور حیاط به وقوع بپیوندد‌؛ محلی برای کسب‌وکار، بساط کردن محصولات تولیدشده در کارگاه، برگزاری مراسم‌ها، محل بازی کودکان، پارک خودرو و... می‌تواند بخشی از برنامۀ این پروژه باشد و به‌نوعی مکمل فضای کار و سکونت بشود. با توجه به محدودیت مساحت با گسترش حیاط‌ها در مقیاس‌های کوچک‌تر در طبقات فوقانی، فرایندی نامنظم میان عمومی‌ترین تا خصوصی‌ترین بخش آپارتمان؛ محله، دکان، کارگاه و خانه شکل می‌گیرد که فضاهایی منفی بین فضاهای مثبت ایجاد می‌کند‌. درنهایت برای شکل نگرفتن مرز ثابت و قطعی و بریده نشدن ارتباط بیرون پروژه با درون آن به‌واسطه مرزهای صلب، نما از یک المان خشک و بنایی تبدیل به پرده‌هایی (یک مرز متحرک!) -که در یک سازۀ شبکۀ داربستی منظم قرار می‌گیرد- می‌شود که باعث انعطاف‌پذیری فضاها برای کنترل کردن میزان دید و حریم خصوصی در طبقات و دیکته نشدن یک وضعیت ثابت به ساختمان می‌شود و این اجازه را می‌دهد که به‌دلخواه، حیاط‌ها به وضعیت بسته یا باز تغییر حالت دهند. در این حالت آپارتمان در یک وضعیت فرم و بی‌فرمی به سر می‌برد.
7193. برندۀ رتبۀ دوم | مهمان خانه- فاطمه شعبانی، مژگان قهرمانی، فاطمه پارسافر

«مهمانخانه» خواندیمش؛ خانه‌ای‌ کوچک با قلبی بزرگ در میان کوچه‌های خلوت نفرآباد. محله‌ای با کهنه‌قصۀ «کـوچ و نـور و آبـادی». روایت این خانه از قصه‌های قدیمی نفرآباد آغاز شد؛ گوشه‌کنارهای محله‌ای که پر بود از سرای کاروانان و صدای شتران، سفره‌های معروف کباب و هم‌صحبتان چای و قهوه و نقاله‌خوانان. سبزی گندم‌زار، رونق روزی مردمان بود و فیروزۀ‌ طلایی روشن گنبد، آرامش و ایمان شبانگاهان. چشم‌هایمان را گشودیم از خیال؛ نفرآباد خالی بود و خلوت و مخوف. قدم زدن در کوچه‌های این محله به‌تنهایی ممکن نبود. گویی جایی در میانۀ تاریخ، قصه‌های محله به خواب رفته بودند. خانه‌هایی برای نماندن، مردمانی از دیار همسایه‌نشین، انتظار برای لقمه‌ای نان و پستوهای دود و سایه و سرما. چند خیابان آن‌سوتر اما، بازاری بود شلوغ، زائران در تکاپوی مقصد، توقفی کوتاه و بازگشت. دوگانه‌ای غریب میان محله و حرم! زائرسراهایی که اندک‌اندک سر برآورده و به نام توسعۀ محله و حرم پا بر هویت محله می‌گذاشتند. با نگاهی به «گذشتۀ» تاریخی نفرآباد کاروان‌نشین، فقر و ناامنی »امروز» آن ناشی از خالی شدن خانه‌ها و «آیندۀ» توسعۀ حرم و نیازهای پیش رو برای اقامت زائران، بر آن شدیم تا قصۀ این فاصلۀ تاریخی- اجتماعی را در مهمان‌خانه بازنویسی کنیم. مهمان‌خانه پیشنهادی است مهربانانه برای «احیای بافت» با توجه به «توسعۀ حرم»، بی‌آنکه تخریبی برای ساختن زائرسراهای امروزی در میان باشد. از دیگر سو، ساخت هتل‌ها به دلیل ماهیت اقامت موقتی آن، امنیت اجتماعی محله را پایین می‌آورد؛ پس بر آن شدیم تا با بازگرداندن قشر محلی، هم‌زمان با افزایش حضور زائران در کوچه‌ها، قصۀ پیوند میان این دو را ایجاد کنیم؛ قصه‌ای از جنس مهمانی که چند روزی بر سر سفرۀ میزبان می‌نشیند و به‌رسم تشکر، بذر جوانه‌ای را باقی می‌گذارد که در باغچه کاشته‌اند. در مهمان‌خانه، دو حجم اصلی مهمان و میزبان، در ارتباط با یکدیگر شکل گرفت. اتاق‌ها با الهام از کاروانسراهای گذشته که اطراف حیاط مرکزی شکل می‌گرفتند، با رواق پیوند به یکدیگر متصل شدند. حجم اصلی از زمین فاصله گرفت و برای افزایش تعاملات محلی و نظارت اجتماعی، در اختیار شهر قرار گرفت؛ حیاط پیرنشین که دعوت‌کنندۀ عابران و توقفگاه ساکنان بود. حیاط شب‌نشین، روایت بعدی خانه بود که برای پذیرایی از شهر شکل گرفت. رستوران کوچکی با مدیریت اعضای خانه در کنار هم‌سفره‌ در نظر گرفته شد تا تجربه‌ای ساده و صمیمانه از نوشیدن چای زیر سایۀ درخت حیاط را به شهر و مهمانان خانه هدیه دهد. آسانسور و پله‌های ارتباطی شفاف و سبک در نظر گرفته شدند تا علاوه بر ایجاد دید ناظر و روشنایی شب در محله، حیاط را از زمین به آسمان ببرند. حیاط آسمان مقابل خانۀ میزبان، بستری سبز برای سبزی‌کاری و محصولات طبیعی رستوران خانه، امتدادی از مزرعه‌های شهر را در خود جای داد. درنهایت، نارونی در قلب خانه رویید و آفتاب را از پرده‌های این خانۀکوچک همیشه ‌سبز برای ساکنان آن تقسیم کرد تا جوانه‌ای که با دستان گرم صاحب‌خانه در خاک خواهد رویید، یادگاری شود برای تمام آن‌ها که هستند، می‌روند و باقی می‌مانند.
7052. برندۀ رتبۀ سوم | مرزهایی برای شکستن- نیما میرزاصادقی، بهار جاودانی اصفهانی

در فرمت ثابت معماری ایران مسئلۀ حریم و مرز یکی از مسائلی است که با توجه به تغییر نسل و تغییر سبک زندگی در دهه‌های گذشته همیشه مورد چالش و بحث بوده است؛ مرزبندی‌های عملکردی، مرزبندی‌های بصری، مرزبندی‌های کالبدی و حتی تفکیک و مرزبندی فضای عمومی و خصوصی در کوچک‌ترین مقیاس زندگی (خانه) نیز به چشم می‌خورد. مرزبندی‌ها و حریم بندی‌های صلب و محکم همیشگی در معماری ایران، درهای مزایای متعدد و متنوع را بر ما بسته نگه داشته و باعث شده تمامی الگوهای پیشنهادی برای مسئله خانه و آپارتمان، معمولاً یک‌شکل و خالی از خلاقیت باشند. به‌صورت کلی زمانی که صحبت از مفهوم مرز می‌شود، در ذهن ما تقابل‌های مختلفی تداعی می‌شود، تقابل بین آزادی و خفقان، تقابل بین انزوا و تعامل، تقابل بین تعصب و روشنفکری و تقابل بین محدودیت و آزادی عمل؛ هرچه در دنیای ذهنی و فیزیکی مرزهای محکم‌تری برای خود بنا کنیم باعث می‌شود مزیت‌های بیشتری را از دست بدهیم؛ به‌عنوان‌مثال ما همیشه فکر می‌کنیم برای رسیدن به امنیت باید مرزهای محکم‌تری داشته باشیم درصورتی‌که شاید بتوان با محو کردن هرچه بیشتر مرزها به شفافیت بیشتری برسیم و همین شفافیت می‌تواند مسئله امنیت را نیز در دل خود داشته باشد. شاید بتوان با خرد کردن و محو کردن هرچه بیشتر مرزهای روتین ثابت‌شده معماری نمود دیگری از فضاسازی را نشان دهیم که بتواند تعریف جدیدی از مفهوم مرز و محدوده‌بندی در طراحی خانه و آپارتمان ارائه دهد حذف مرز بین فضای بیرون (کوچه) و درون (خانه) یا به‌نوعی مرز بین فضای عمومی و خصوصی که معمولاً با یک دیوار و یک در از هم جدا می‌شوند، به بازتعریف فضای بین درون و بیرون می‌انجامد؛ به‌عنوان‌مثال شکستن مرز بین مالکیت خصوصی و فضای عمومی و اختصاص بخشی از آن به فضای عمومی و در مقابل دریافت مزیت‌های اجتماعی و اقتصادی متنوع، مانند افزایش سطح تعاملات اجتماعی و... بسیاری از مرزبندی‌ها خواستگاه ذهنی دارند و می‌توان تنها با نگاهی متفاوت به مسئله ازنظر فکری، رویکرد جدیدی پیدا کرد؛ پرسش سؤال دربارۀ همۀ قطعیت‌ها. چرا نشود بخشی از خانه را به کوچه اختصاص داد و برای عابران فضایی برای مکث و تعامل ایجاد کرد؟ چرا نشود کوچه را به تراز طبقه اول کشاند و با ادامه آن در بناها و آپارتمان‌های مجاور یک خرده محله ایجاد کرد؟ چرا نشود مرز بین دو زمین مجاور را برداشت و ما در ترازهای بالای آپارتمان مسکونی با واحد مسکونی هم‌تراز خود در بنای مجاور نیز همسایه شویم؟ چرا نشود در کنار خانواده‌های مهاجر به یک همزیستی مسالمت‌آمیز رسید؟ و صدها سؤال دیگر درباره قطعیت‌های ذهنی که نگاه و پاسخ متفاوت به آن‌ها می‌تواند الگویی جدید برای مسئله معماری و آپارتمان پیشنهاد دهد و مرزهای قطعی آن را جابه‌جا کند.

آثار منتخب شایستۀ تقدیر هیئت‌داوران

7175. میان‌بافت | سحر رجب، محمد عرب مازار

پیروی فراخوان «کوچه» برای طراحی پایگاهی برای «کار» و «زندگی» در محله نفرآباد، در ابتدا به شناخت و مطالعه‌ی بافت پرداختیم تا بتوانیم آنچه بستر طلب می‌کند به آن عطا کنیم. نفرآباد، محله‌ای در مجاورت حرم عبدالعظیم حسنی، با قدمتی چند صدساله، دارای بافتی ناپایدار و خانه‌هایی کوتاه‌قامت است که طبق طرح توسعه و برای حفظ دید و رعایت حریم حرم عبدالعظیم (ع) در معرض نابودی است. در بررسی طرح توسعه‌ی حرم به نظر می‌رسد که کار و زندگی در محله، کوچک انگاشته شده و به مسائل فرهنگی و ایجاد خرده اقتصاد پویا در محله کم‌توجهی شده است. همان‌طور که تخریب کلی بافت و عدم توجه به احیای آن، در هیچ نقطه‌ی کره خاکی پاسخی درست نبوده و یک ناعدالتی شهری است، به نظر می‌رسد که باید کاری کرد تا محله هم در خدمت لکه‌ها و نیروهای اطرافش باشد و هم خودکفایی کند و زندگی کند. هم خود نفس بکشد و هم ‌نفس بدمد. طور کلی دو نیروی مهم به محله (بستر طراحی) وارد می‌شود و نفرآباد یک «میان بافت» است: یکی نیروی حرم و دیگری نیروی مزارع، باغ‌ها و لکه‌های سبزی که از سمت جنوب، به آن وارد می‌شود. با توجه به بازدید میدانی بافت، ساخت‌وساز زائرسراها و اجاره‌ی خانه‌های مردم محلی برای اسکان زائرین، گواه این است که نفرآباد می‌تواند با شرکت در یک بازی برد-برد، طرح توسعه‌ی خود و حرم باشد. خانه می‌تواند مهمان‌پذیر باشد. بدین منظور در طراحی، «مهمانسرا» یی تعبیه شده است تا هم به زائرین حرم اسکان دهد و هم به پویایی اقتصادی خانواده یاری برساند. همچنین با گسترش نیروی سبزینگی و با توجه به امرارمعاش مردم محله از راه فروش محصولات باغ‌هایشان، بام را محلی برای کشت محصولات خانگی دیدیم تا این هم نمود دیگری از «کار» باشد. در بافت وضع موجود محله‌‌ی سبز و خاکی، کوچه‌ها، کج‌ومعوج به سمت حرم شکل ‌گرفته‌اند و خطوط افقی هم به هم می‌پیچند و می‌لغزند تا دو طرف محله را به هم بدوزند. برای اصلاح بافت به این خطوط کمی نظم دادیم و سعی کردیم مسئله دید به حرم را که یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های طرح توسعه هست، با توجه به محدوده‌ی دید انسان و فواصل حرم تا سایت طراحی و سایت طراحی تا بلوار سلمان فارسی حل کنیم. در مقیاس کوچک‌تر و ازآنجایی‌که کوچه صرفاً محل گذر نیست، بر آن شدیم تا در طراحی، کمی عقب بنشینیم و حق شهر را ادا کنیم. بدین ترتیب، بین توده‌ی خصوصی و کوچه به‌عنوان معبر عمومی، فضایی نیمه عمومی طراحی کردیم و چای‌خانه‌ای در آن تعبیه کردیم. با توجه به اهمیت مسئله «زنان» و کمک به شکوفایی توانایی‌ها و همچنین حمایت از کسب‌وکارهای خانگی، در طبقه همکف، کارگاهی تعبیه ‌شده که در ارتباط مستقیم با خانه و کوچه است و فروشگاهی در مجاورت آن یکی دیگر از مصادیق کار است. به‌طورکلی "خانه» کمی عقب نشسته است و کار و شهر آن را فراگرفته‌اند.
7200. خانه به‌مثابۀ یک موجود زنده | نگین آقایی، مطهره صادقی، علیرضا یدالهی

شرح وضعیت موجود: «نفر آباد» پهنه وسیعی از یک محله قدیمی چند صدساله شهرری است. «بومیان قدیمی این نواحی از نفرداران (شترداران) شاهان صفوی و قاجار بوده‌اند. دورتادور محله کاروان‌سرا و محل اتراق شتربانان بوده و از همان زمان تاکنون به «نفر آباد» معروف شده است. این را نقشه منطقه و محدوده‌اش که حالا از شمال به میدان شهرری، از جنوب به بلوار سلمان فارسی، از غرب به حرم عبدالعظیم (ع) و از شرق به محله سه دختران می‌رسد، به ما گوشزد می‌کند. نفر آباد در جنوب شهر تهران و مابین شهرستان‌های ورامین و قم قرار گرفته است که جزو منطقه 20 تهران است که جزو بافت قدیم محسوب می‌شود. بافت‌های قدیمی شهرها به‌مرورزمان و در اثر تحولات جدید، عملکرد گذشته خود را ازدست‌داده و رفته‌رفته رو به اضمحلال گذارده و امروزه به‌عنوان بزرگ‌ترین معضل در شهرها مطرح هستند‌. هجوم اکولوژی و سکونت افراد کم‌درآمد در بافت‌های قدیمی ازجمله معضلات این بافت‌ها است. اینجا خانه‌ها یکی بود یکی نبود شده‌اند. یک خانه با لباس‌های پهن‌شده روی تراس نشان از زندگی می‌دهد و خانه دیگر به‌کلی تخریب ‌شده و حتی یک آجر از آن باقی نمانده و چنان جاروکش شده که انگار اصلاً از ابتدا نبوده است. در بعضی کوچه‌ها از چند تا خانه‌ای که کنار یکدیگر قرار دارد، یکی از آن‌ها به‌قدری تخریب شده که گمان نمی‌کنی در خانه هم‌جوار آن کسی زندگی کند. مسئله پیش‌آمده و طراحی: با توجه به تحقیق و شناخت و بررسی این محله، در بافت قدیمی آن مراحل هجوم و توالی اکولوژی به‌طور کامل به وقوع پیوسته و قشری که در محدوده بافت قدیم شهرها ازجمله در بافت قدیمی شهرری زندگی می‌کنند، پایگاه اقتصادی یکسانی وجود دارد. با توجه به مسائل تحلیل‌شده، نفرآباد محله‌ای است که ازلحاظ توریستی و جمعیت‌پذیری (مخصوصاً هجوم اکولوژی‌های متفاوت) بسیار حائز اهمیت است و این باعث شده بافت قدیمی و هویت این محل تا حدودی از بین برود با این حساب نیازمند فضاهای مسکونی بسیار است. پرسشی که پیش‌آمده این است (چگونه یک واحد مسکونی، بافت قدیمی آن را زنده می‌کند و هویت آن را بازمی‌گرداند؟) و مدول‌هایی طراحی شده است که قابلیت انعطاف‌پذیری فضایی و جابه‌جایی دارند به این منظور که اگر مدول (واحد) کار و زندگی مانند بذری در شهر پخش شوند و توسعه یابند باعث ترویج فضاهای تعاملاتی، کم شدن فضاهای جرم‌خیز، افزایش درآمد، افزایش امید به زندگی و زنده شدن آن محل می‌شود و تعاملات مانند گریدی واحدها را به هم وصل می‌کند. خراطی کاری است که در گذشته در محله‌ی نفرآباد بسیار رواج داشته اما با توجه به تعداد کم افراد قدیمی و هجوم اکولوژیکی این کار از یاد رفته است. با داشتن کارگاه خراطی و کلاس‌های آموزشی و نمایشگاه چوب کوچک در این مدول کار می‌توان با یک تیر چند نشان زد می‌توان با یک تیر چند نشان زد و باعث رفع مشکلات نفر آباد شود.
7075. سه‌دیواری | محمد شالی کار، حدیثه پورابراهیم عمرانی

مسئله: رابطه خانه با کوچه و شهر چیست؟ ساختمان‌ها به‌مانند اتاق‌های یک شهرند و کوچه‌ها شریان‌هایی که این فضاها را به یکدیگر متصل کرده است و یک کل منسجم که اجزای آن به هم وابسته‌اند را شکل می‌دهد (شهر به‌مثابه خانه). اگرچه ساختمان‌ها امروزه به پاکت‌های بسته‌ای تبدیل شده‌اند که در برابر کوچه و شهر خاموش و بی‌تفاوت هستند و ساکنین آن خود را در درون یک چهاردیواری محصور کرده و نتیجه آن مردمی هستند که در برابر جامعه و جریانات اجتماعی خنثی بوده و دچار کرختی اجتماعی شده‌اند. قوانین بالادست و معماری، ازجمله عواملی هستند که مردم را از هم و از کوچه و محله جدا کرده و هرکدام را به انزوا کشانده است. از طرفی سایت پروژه در محله نفرآباد واقع شده است که در چند دهه اخیر به خاطر موقعیت مکانی خود روبه تخریب و مرگ رفته است. با طراحی فضای مسکونی در این محله می‌توان به حیات دوباره آن کمک کرد و با ارتباط بین خانه و فضای شهری به ایجاد روابط بهتر و مؤثرتری در اجتماع دست یافت. داستان: با توجه به موضوع مسابقه، فضای کار و زندگی، داستانی در مورد یک کلیشه شکل گرفت. دختری که با وجود فشار خانواده برای ازدواج به دنبال استقلال و دست یافتن به اهدافش است، او علاوه بر یک واحد مستقل از خانواده، به یک تولیدی (خیاطی) و یک فروشگاه (مزون) نیاز دارد تا علاوه بر فضای کسب‌وکار برای خود بتواند برای دختران محله نیز اشتغال‌زایی کند. ایده: کار کوچه زندگی: امروزه فضای کار و زندگی همواره در تعامل با یکدیگر بوده‌اند که جریان و حیات هردوی آن‌ها نیز به کوچه و شهر وابسته ‌است. با افزودن کوچه در میان فضای کار و زندگی و بردن آن در درون خانه و شکستن این چهاردیواری، گسستی که میان خانه و شهر وجود داشته از بین رفته و با خلق فضای شهری محیطی پویا در خانه، کوچه و شهر شکل می‌گیرد. سه دیوار اصلی علاوه بر سازه ساختمان نقش جداکنندگی این سه عملکرد را نیز داشته است که با ارتفاع متفاوت و متناسب با هر بخش به آن‌ها شخصیت مستقلی بخشیده و درنهایت فضای کار و زندگی در درون و روی این سه دیوار شکل گرفته است. در طبقه همکف فضای فروشگاه و خیاطی، در طبقه اول واحد دختر که با دو پل ارتباطی علاوه بر گذر بر کوچه به فضای بالای فروشگاه دسترسی داشته که به‌عنوان ویترین و محلی برای گپ و گفت از آن استفاده می‌شود و در طبقه دوم فضای زندگی خانواده بوده که با قرارگیری بر روی دیوارها، همانند چتری محافظ برای فضاهای زیرین خود است و سرپناهی امن در زمان‌های مختلف شکل می‌دهد. با بردن فضاها بر روی دیوارها و کم کردن سطح اشغال می‌توان در مقیاس بزرگ‌تر به فعالیت‌ها و جریانات اجتماعی و همچنین پایداری محله کمک کرد. از این روبه مضامینی چون توسعه و گسترش مشارکت، ارتقاء کیفیت زندگی، امنیت اجتماعی، ابعاد اقتصادی، مسئولیت‌پذیری و رفاه اجتماعی می‌توان دست یافت.
7078. فضا، آزاد | شایان رخشان، محمد موذنی آفارانی

جایی برای زندگی کجاست؟ محل کارمان دقیقاً چه خصوصیت‌هایی باید داشته باشد تا به آن محل کار بگوییم؟ جز کار و خانه ، زندگی به چه چیز دیگری هم برای زیستن نیاز دارد؟تعامل و ارتباط ما با آدم‌ها و محیط اطرافمان شاید پاسخ آخرین سؤال باشد.خانه و محل کار و جایی برای تعامل ، هر سه نیاز به مکانی یا فضایی برای وجود دارند.اما شاید نتوان به‌صورت دقیق گفت چه اندازه و چطور یا اصلاً گفت کجا باید باشند و چه مقدار فاصله از هم داشته باشند. از کدام کوچه‌ها باید گذشت تا از خانه به کار رفت یا از جایی که تعامل را در آن گذراندیم چگونه باید به خانه برگردیم.در شهر تهران امروز که شلوغی و کمبود زمان از مشکلات اصلی آن به شمار می‌آید ، کم کردن مسافت و زمان برای رفت‌وآمد میان این فضاها یکی از اولویت‌های مهم به شمار می‌آید. وجود اکثریت فضاهای موردنیاز یک فرد یا خانواده در یک مکان مشخص و تبدیل یک کوچه افقی و در سطح شلوغی شهر به یک کوچه به‌صورت عمودی و در میان فضاهای موردنیاز ، بخش زیادی از این صرفه‌جویی در زمان و مسافت را می‌تواند حل کند.اما شاید نتوان به‌صورت دائم و همیشگی گفت هرکدام از این فضاها در بازه‌های زمانی متفاوت به چه مقدار فضا نیاز دارند.در سطح شهر و کوچه‌هایش شاید بتوان آن‌ها را با تغییر مکان به فضاهایی کوچک‌تر یا بزرگ‌تر تبدیل کرد اما در یک کوچه عمودی نه.برای این تغییر اندازه، نمی‌توان فضاها را کوچک و با بزرگ کرد اما می‌توان آن‌ها را تکثیر کرد.می‌توان فضاهایی داشت که قابلیت جابه‌جایی میان فضاهایی اصلی را دارا باشند و به‌وقت نیاز به هرکدام از آن‌ها اضافه شوند و ما را به مقدار فضای موردنیاز برسانند.شاید بهترین این فضاها همان بالابرها یا آسانسورهای موجود باشند که در حال حاضر در بیشتر زمان‌ها خالی در گوشه‌ای از فضای ما بلااستفاده مانده‌اند. می‌توان با تغییر اندازه و کاربری،به آن‌ها جان دوباره‌ای داد و از آن‌ها استفاده‌ی بهینه‌تری کرد و با توجه به نیاز ما در هر زمان به یک فضا اضافه و یا کم شوند و مکان ما را کوچک یا بزرگ کنند.این نگاه در جا‌به‌جایی حتی می‌تواند در امنیت هم تأثیرگذار باشد و به دیوارها یا المان‌هایی که برای این منظور طراحی شده‌اند هم همین نگاه را داشت. یعنی این المان‌ها در زمانی که نیاز به رفت‌وآمد و استفاده از فضاها باید به‌صورت عمومی باشد می‌توانند به‌منظور سایه‌بانی برای فضایی دیگر استفاده شوند و در زمانی که امنیت و بسته بودن فضاها موردنیاز است با تغییر محل خود این امکان را برای ما فراهم کنند. شاید گفت پویایی و حرکت و یکسان نبودن شرایط روزگار ما که از جهات مختلفی مانند تکنولوژی یا کسب‌وکارهای آنلاین و یا … ، در معماری ما نیز تأثیرگذار بوده‌اند و ما هم باید با این پویایی و حرکت روبه‌جلو همراه باشیم
7189. دکانخانه | سیامک مهجوریان نماری، فرزین عباسی، محمد گل محمدیان

خانه: جایی که خانواده در کنار هم‌اند؛ پدر، مادر و فرزندان. باهم حرف می‌زنند، از خوشی‌ها و درد دل‌هایشان می‌گویند؛ باهم غذا می‌خورند؛ باهم می‌خندند... در این خانه، یک یا تعدادی از اعضای خانواده کار می‌کنند تا بتوانند اجاق خانه را روشن نگه دارند. در این میان، هستند خانواده‌هایی که دارای شرایط خاص‌اند: دارای عضوی نیازمند مراقبت ویژه هستند؛ تک سرپرست‌اند و یا وضعیت اقتصادی دشواری دارند. وجود محل کار در کنار محل زندگی می‌تواند کمکی برای تسهیل گذران زندگی این خانواده‌ها باشد. کارگاه‌های کوچکی که سرپرست خانواده قادر باشد با حفظ ارتباط با خانه،‌ تمام یا بخشی از درآمد خانوار را تأمین کند. فضای باز حیاط ارتباط میان فضای زندگی و کار را میسر می‌سازد؛ حیاطی که هم در مجاورت خانه است و هم در کنار فضای کار. او خیاط است و توانایی دوخت لباس‌های موردپسند اهالی محله را دارد. گلیم می‌بافد، گلیم‌هایی که بافتنشان را از مادر آموخته است. او در زمینه هنری فعالیت دارد و محصولات سفالی و چوبی می‌سازد. محصولات این کارگاه‌ها می‌تواند در همین نزدیکی جهت فروش ارائه گردد: بازارچه‌ای در طبقه همکف تعبیه کردیم که به دلیل نزدیکی سایت به حرم عبدالعظیم، علاوه بر اهالی محله به مسافران و زائران نیز خدمات می‌رساند. بازارچه‌ای که در کنار ارائه و فروش محصولات تولیدی، محلی برای تعاملات و گرد هم آمدن‌های اهالی محله است. بازارچه‌ای که اتمسفر آن، پویایی و نشاط است. کسب‌وکار در کنار صمیمیت و گرمی. این بازارچه، مقیاس کوچکی از بازارهای سنتی ما است؛ نه‌تنها در فرم بلکه بیشتر در محتوا. کاربری دکان‌های طبقه همکف، ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم با کاربری‌هایی دارند که در بخش کار طبقات بالا انجام می‌شوند. یا فروشگاه‌هایی برای ارائه محصولات تولیدی آن کارگاه‌های کوچک هستند یا فعالیتی مرتبط با آن کارها را پشتیبانی می‌کنند. خانه: فضای خانه (بخش زندگی)، هندسه‌ای با گوشه‌های نرم دارد، همچون آرامش و سیالیت زندگی؛ دارای پوششی از جنس آجر است، چنان صمیمیت و گرمای خانواده. ورودی بخش خانه در کوچه فرعی (در جبهه غربی) تعبیه شده است تا آمدوشد در بازارچه، تداخلی با رفت‌وآمد بخش مسکونی نداشته باشند. ضمن اینکه فضای کوچک بازارچه نیز، به دلیل نظارت عمومی که در این محدوده ایجاد می‌کند موجب حفظ امنیت مجموعه می‌شود. دکان: فضای کار، هندسه‌ای منتظم دارد، یادآور تلاشی برنامه‌مند و آگاهانه؛ دارای پوششی از جنس سنگ و سیمان است، چون کوششی سخت برای آسانی زندگی. بخش کار تنها دارای بازشوهایی رو به حیاط است تا بدین‌گونه از اشراف و دید به این عرصه از خیابان و کوچه‌های اطراف در امان باشد و درعین‌حال خود به فضای نیمه‌باز خانه مشرف است. شایان‌ذکر است که امکان گسترش فضای کار با اضافه شدن فضای حیاط به آن، وجود دارد.
7081. نگاه بان | شادی بیطرف، زیبا نجفی

محلۀ قدیمی نفرآباد در نزدیکی حرم عبدالعظیم قرار داشته و در طرح نوسازی بافت‌های فرسوده‌ی اطراف حرم، تعدادی از واحدهای مسکونی آن سال‌ها است که تخریب و تبدیل به حفره‌هایی در بافت فشرده این محله شده‌اند. در سال‌های اخیر به علت نبود امکانات و فضاهای پشتیبانی، تعداد زیادی از ساکنین قدیمی محله علی‌رغم احساس تعلق‌خاطری که به آن دارند، ناگزیر به ترک آن شده و از سوی دیگر به تعداد خانواده‌های مهاجر افزوده می‌شود. به‌این‌ترتیب با پایین آمدن طبقه‌ی اقتصادی و اجتماعی ساکنین محله، اگرچه از میزان امنیت آن کاسته شده اما در طول روز شاهد حضور کودکان و زنان در فضای محله هستیم. پرسش ما این بود که چگونه می‌توانیم با فعال کردن یکی از این حفره‌ها، کیفیت زندگی مردم کل محله را بهبود ببخشیم. موضوع ما تبدیل این حفره به یک پاتوق محله بود، پاتوق محله گونه‌‌‌ای از فضای عمومی در مقیاس کوچک محله است. با آزاد نگه داشتن زمین، فضایی باز برای گرد هم آمدن مردم محله فراهم کردیم. فضایی با انعطاف‌پذیری بالا که تمام مردم محله به اقتضای نیازهایشان بتوانند در ساعات مختلف روز و در طول سال از آن استفاده کنند. پاتوق محله نفرآباد محوطه‌ای باز شامل چهار حیاط است که توسط چهار دیوار از هم تفکیک ‌می‌شوند. دیوارها با درجات مختلفی از امکان نفوذ در امتداد کوچه قرار دارند و با خلل و فرج روی سطحشان امکانی برای تعامل مردم محله با یکدیگر و با فضا فراهم می‌کنند. بچه‌ها در حیاط و بین حفره‌های دیوارها بازی کنند، مادرانشان روی سکو‌‌ها نشسته و سالمندان زیر سایه ‌درختان گفت‌و‌گو کنند. همین‌طور با پیش‌بینی امکاناتی چون آب و گاز در حیاط پشتی، شرایط برگزاری رویدادهایی مانند پختن نذری را مهیا کردیم. همین‌طور با توجه به وضع موجود محله و اخبار مربوط به افزایش جرم و بزهکاری، حفظ امنیت این پاتوق هم برای ساکنین و هم برای خود پروژه مسئله‌ای جدی بشمار می‌رود. به تکیه‌ها و حسینیه‌ها به‌عنوان گونه‌‎هایی از فضای عمومی در مقیاس محله می‌توان اشاره کرد. فضاهایی که اگرچه برنامه‌‌هایی عمومی و برای مردم یک محله در آن برگزار می‌‌شود و ورود به آن‌ها آزاد است اما فردی متولی که در بخشی از این فضاها زندگی ‌می‌کند، مسئولیت نگهداری و نگهبانی از آن را خصوصاً زمانی که رویدادی در آن انجام ‌نمی‌گیرد، به عهده دارد. درواقع شخص یا خانواده متولی با «زندگی کردن» در این فضا «کار» نگهداری از آن را انجام‌ می‌دهند. برای حفظ و نگهداری از پاتوق و ایجاد امنیت بدون محصور کردن آن، فضایی برای زندگی متولی آن در ترازهای بالا در نظر گرفتیم. فردی که با حضوری دائمی در این نقطه و زندگی بین مردم محله، هم مسئولیت رسیدگی به مجموعه و مدیریت آن را خواهد داشت و هم با توجه به و موقعیتی فضای مسکونی در تراز بالا، این احساس را القا می‌کند که مداوم محدوده را نگاه کرده و به‌این‌ترتیب امنیت پاتوق تضمین ‌می‌شود. با تبدیل تراز پایین‌تر به پاتوقی برای مردم محله، کیفیت «زندگی» مردم در نفر آباد بالا می‌رود و «کار» شخص متولی نگهداری از فضایی زندگی‌اش خواهد بود.
7097. سرای سبزی‌فروشان | مریم مهرپرور، محسن فلاحی

سرای سبزی‌فروشان؛ داستان جعبه‌هایی که به خانه تبدیل شدند. فضا را تنها با حس‌هایمان درنمی‌یابیم... . در آن به سر می‌بریم، شخصیت‌مان را در آن نمایش می‌دهیم، به‌واسطه پیوندهای عاطفی به آن وابسته‌ایم؛ فضا تنها ادراک نمی‌شود...به سر برده می‌شود. (جورج ماتوره – مجله معمار شماره 126) ...اینجا مسئله دو فضاست. دو فضای متفاوت از یکدیگر. هم‌نشینی زندگی در کنار کار یا بلعکس. ما به جعبه‌ها فکر کردیم. دو جعبه با فنوتیپ‌های متفاوت. دو جعبه درهم‌تنیده که هرکدام می‌تواند راوی داستان خودش باشد. جعبه‌هایی که اگر یکی نباشد، دیگری بی‌معناست؛ اما روایت کننده، یک خانواده است با یک شخصیت مستقل که قرار است به نمایش در‌آید، همان‌طور که ماتوره می‌گوید... پرده اول؛ جعبه زندگی زندگی در درون است. سنگین‌تر اما پرهیجان. در سطوح مختلف. ما ستون‌ها را مانند دانه، بر روی زمین ریختیم اما با یک نظم ماتریسی و منظم. ستون‌ها به‌مثابه ساقه‌ها، جعبه زندگی را در بالای خود نگه می‌دارد و بلندنظرانه فضاهایی برای ما می‌سازد در سطوح باز و نیمه‌باز. تا علاوه بر خانه، حیات، خلوتگاه، باغچه و فضای کار داشته باشیم. خانه، یک سکشن ندارد، بلکه سکانس‌های متفاوتی از زندگی این خانواده را نشان می‌دهد. جعبه درونی سعی می‌کند از طریق دریچه‌ها به بیرون (محله) سرکشی کند تا پیوند خودش را با بیرون قطع نکند. جعبه درونی مستقل نیست، اگر جعبه دوم نباشد عریان است. همان‌طور که اگر کاری نباشد، زندگی نیست... پرده دوم؛ جعبه کار کار در برون است. سبک‌تر اما متخلف که زندگی را احاطه کرده است. شاید نمایش کار مهاجرانی است که به این محله آمدند تا در کنار زندگی مستقل، کار مستقلی هم داشته باشد. خانواده‌ای که تصمیم گرفتند با کشت سبزی‌ها و فروش آن، امرارمعاش کنند. این بار کشت گیاهان طبق عادت بر روی زمین نیست. با دانه‌بندی کردن چهار وجه از جعبه بیرونی و سقف‌ها، کشت و پرورش صورت می‌گیرد. هرکدام از دانه‌های پوسته می‌تواند محل کشت یک نوع از سبزی‌ها باشد. جعبه بیرونی، صحنه نمایش و تبلیغ کار آن‌هاست. رهگذران محله سبزی‌ها را می‌بینند و می‌خرند. پرده سوم؛ دکان ماجرای دکان، محور اصلی مبانی طراحی این خانه است. زمانی که در حال مطالعه محله بودیم، به دوره‌گردهای سیار برخوردیم که محله به محله می‌رفتند، جار می‌زدند و تره‌بار و سبزی می‌فروختند. دکوپاژ محله، سؤالی را مطرح کرد که آیا می‌توان خانه‌ای داشت که ساکنین آن در کنار زندگی، هم محصول تولید کنند و در کنار تولید، توان و محلی برای فروش هم داشته باشند؟ دکان، فضایی ثابت است نه سیار که ساکنین آن هرچه در بالا خانه تولید و پرورش دهند در پایین خانه می‌توانند بفروشند. دکان از چند دو سمت با محله در ارتباط است و ساکنین محله می‌توانند به‌راحتی به آن دسترسی داشته باشند. سرای سبزی‌فروشان هم پاسخی است به نیاز محله و هم پاسخ به ساکنینی که در کنار زندگی، به کار هم نیاز دارند. هرچند که نمی‌توان در سطح کلان به‌ تمامی مشکلات یک محله پاسخ داد.

آثار مرحلۀ نهایی

(کلیک کنید)

نام اثر	طراح
باززندگیـ ـی	زهرا ملک محمدی، امیرحسین علی زمانی
زن بر شهر	شقایق ناجی زواره، رز قانع ‌زاده، سید مرتضی مهدوی اردکانی، مهدی غفوری
خانۀ خیال	فاطمه ساقلی، مینا اشتهاردیها، دانا ربانی
آشپز-خانه	سید اردشیر دیباج، آرشیا حمرقانی، حورا حاج جعفری، زهرا ایزدی
پلاک 360	یگانه بهادری، رازک حسینی
حیات خلوت	محمد حسین کلانتریان، فائزه صادقی
خانۀ امید	فربد مهراز، محمد رضایی، شایان حیدرپور، سارا مرادی، سپهر حاجی نوری، زینب عمران، نوشین آقا محمدی
روزنه	مرتضی آقاجان‌ پور چمنی، مجید صحتی، آتنا مشکات سادات، غلامرضا مازنی، سیده زهرا کاظم نژاد

آثار مرحلۀ نیمه‌نهایی

(کلیک کنید)

نام اثر	طراح
حیاط، حیات	امیرعلی ذوالفقاری فدردی، آرین گروهی
هم‌سازی	مسعود حیرانی، هومن سعادت
در پس این دیوارها	علی آل آقا، نگین صدری، امیررضا کریمی، حانیه امیری، متین فروزان
ملک ری	مرتضی مجیدی، ریحانه سخائی
بن‌بست‌نشینی	زهرا شکرانی
خانه + کار + گاه	علی اخلاقی، نیوشا نیک پی
تاروپود	عاطفه کریمی، محسن حمزه لویی
خانۀ آبی، برای تماشای آسمان	نسترن ترابی
تأملی بر بن‌مایه‌های فرهنگی در آپارتمان امروزی	شهاب شریعت بهادری
آپارتمان کار و زندگی	امیر صبوری، محمد حسین ندرلو
آپارتمان میان‌بر	ایلیا سالک
خانۀ دوسو	صنم احمدزاده، کوشا موحدی، الهام مهدیان نیک، فرزانه حسینی
خانۀ دیدار	ندا قاسمی زاده
اتصال	احسان خداشناس، مهدیار خسروی
خانه‌ای برای کار و زندگی چهار نسل	احسان رمضانی، فرشته نمدی
شهر . خانه	علی اکبر گلمحمدی
نامکان	امیرحسین میرزازاده، کیوان عسکری، سورنا برنس
تهران سال 1433	بهروز خیشابه، فاطمه تقوی، ساناز عمادی
خانۀ واو	علی معتمدی نیا
دفتر- خانه	سامان طاهری

بیانیۀ هیئت‌داوران مسابقۀ طراحی آپارتمان کار و زندگی در محلۀ نفرآباد تهران

هیئت‌داوران این دوره از مسابقۀ کار و زندگی مجلۀ کوچه پس از بررسی پروژه‌های ارسال‌شده به مسابقه در چند مرحلۀ متفاوت، بیانیۀ داوری خود را به شرح زیر اعلام می‌دارد:

با توجه به برنامۀ مسابقه و معیارهای داوری که از پیش تعیین و اعلام شده بود، میانگین پروژه‌های ارسالی نسبت به دوره‌های قبل دارای کیفیت قابل‌قبول و در مواردی بالاتر بود که هم نشان از اعتماد و همراهی معماران و دانشجویان کوشا و پیشرو با اهداف برگزارکنندۀ مسابقه و هم نشان از توجه نسل جوان‌تر معماران به موضوعات جدید و جدی نگرفته‌شدۀ معماری در ارتباط با بستر کالبدی و اجتماعی بخش‌های وسیعی از شهرهای ما داشت.

باور عمیق بیشتر شرکت‌کنندگان به برنامه و معیارهای داوری که حاکی از صرف انرژی مناسب برای شناخت و حضور در بستر طراحی است، به‌وضوح در فرایند بررسی آثار مشاهده می‌شد. توجه شرکت‌کنندگان به موضوعاتی چون کودکان و زنان و آسیب‌های موجود در محله، اجرایی بودن ایده‌ها، قابلیت الگوپذیری و تکرارشوندگی، توجه ویژه به هم‌زیستی ساکنان با مسافران در محله، اشتغال معتادان پس از ترک اعتیاد و کار و مالکیت اتباع خارجی نشان می‌دهد که بیشتر شرکت‌کنندگان به موضوعات واقعی در محلات فراموش‌شده از بالا نمی‌نگرند و به وظیفۀ جدی خود از تعریف دقیق معماری در پیوند با جامعه و انسان باور دارند که بسی جای دلگرمی است.

داوران پس از طی مراحل اولیه و رسیدن به لیست کوتاه، به بررسی و دفاع از پروژه‌های انتخابی خود پرداختند و هم‌زمان معیارهای تکمیلی انتخاب سه پروژۀ نهایی را تدقیق کردند که عبارت است از:

توجه به نحوۀ اشغال زمین و جانمایی ساختمان بر آن.
ارائۀ تعریف دقیق و متفاوتی از هم‌نشینی کار و زندگی و هم‌زیستی با مسافران در محله.
توجه به مسئلۀ اتباع و مهاجران که بخش مهمی از ساکنان محله هستند.
توجه به سناریوی ساخت که شاید اهمیت بیشتری از نتیجه دارد.
قابلیت توسعه در مقیاس ساختمان و محله.
داشتن بیان معمارانۀ منحصربه‌فرد و متفاوت در طراحی که بتواند سلیقۀ عمومی را تحریک کند.

هریک از پروژه‌های راه‌یافته به مرحلۀ نهایی، ایدۀ متفاوت و پیشرویی در توجه به یکی از این معیارها داشته است؛ پروژه‌هایی که هیئت‌داوران امیدوار است نه‌تنها توجه نسل جوان و پیشروی معماری را به بخش فراموش‌شده‌ای از معماری و شهر جلب کند، بلکه به تصمیم‌گیران و قانون‌گذاران یادآوری کند که با قوانین بالادست فراگیر و کمّی نمی‌توان برای صورت‌مسئله‌های پیچیده در جای‌جای شهر راه‌حل‌های کیفی و قابل توسعه ارائه داد.

با تشکر

کورش رفیعی، بهزاد اتابکی، انسیه خمسه، آرش نصیری، عاطفه کرباسی، رها اشرفی، احسان حسینی

مهراد حبیبی، الهه موسوی (داوران جایگزین)

آثار دریافت‌شده توسط دبیرخانۀ مسابقه

شناسه ورودی	نام خانوادگی
7221	نورنیا
7220	صداقتی
7219	تقی پور
7218	کریمی
7217	راسخ راد
7216	آمدی
7215	قهرمانی
7214	شیخ الاسلامی
7213	محمودی
7212	قنادی
7211	آل آقا
7210	مفیدی
7209	شعاعی
7208	مولائی
7207	عسگری
7206	فرقانی
7205	علیزاده سعادت
7204	دلگشامهر
7203	پزشکیان
7202	کثیرلو
7201	صارمی
7200	آقایی
7199	صبوری
7198	اخلاقی
7197	واثقی
7195	یگانه نیا
7194	شکوهی
7193	شعبانی
7192	عطارپری
7190	اقترافی
7189	مهجوریان نماری
7186	حیرانی
7185	عباسی
7184	منوچهری
7182	میرزازاده
7181	انوری
7180	شکرانی
7179	نادری
7178	توکلی نسب
7176	آقاجان‌پور چمنی
7175	رجب
7174	قاسمی
7173	زارع‌پور متنق
7172	کوهزادی
7171	دلاوری پاریزی
7168	معصومی
7167	ساقلی
7166	همایونی
7161	قلیزاده
7155	رفسنجانی
7152	توکلی
7151	علی حسینی برزی
7148	مسگر
7147	جلالی
7145	رجبی
7137	شرافت
7136	حسن اصفهانی
7135	جعفری
7134	خلیلی
7133	دادخواه
7132	طاهری قدیم
7131	فرشباف زاکی
7130	فتحی
7129	ضیایی
7128	موحد
7127	فاضلی
7125	میرزائیان
7122	لهراسبی
7115	طاهری
7113	شیدایی
7110	ستوده
7109	علی اکبری
7108	حیدری شکیب
7107	محمد ابراهیم
7106	کشاف
7105	ذوالفقاری فدردی
7097	مهرپرور
7096	رمضانی
7092	قائم محمدی
7091	گلمحمدی
7090	حاجی کریمی
7089	معتمدی نیا
7088	احمدزاده
7087	مرادی
7083	محمودیان
7082	خیشابه
7081	بیطرف
7080	شهریاری
7079	حجتی
7078	رخشان
7077	ترابی
7076	پسندیده
7075	شالی کار
7074	سالک
7073	طاهرخانی
7072	اسمعیل زاده وفایی
7068	ملک محمدی
7067	مهربانی یگانه
7063	مجیدی
7062	دیباج
7060	مهراز
7059	قیطاسی رنجبر
7058	نصیری
7057	برهانی رخ
7056	امامی
7053	عسگری
7052	میرزاصادقی
7043	بهادری
7042	صابر
7041	ناجی زواره
7040	کاوه نژاد
7039	شیشه بر
7035	دانشور
7034	نوروش وجدان
7033	خداشناس
7031	شریعت بهادری
7030	ترابی
7029	کلانتریان
7028	بحری
7027	قاسمی زاده

آثار دارای تخلف

شناسۀ ورودی اثر	نام خانوادگی
7035 حذف به علت تخلف (بند 4)	دانشور
7039 حذف به علت تخلف (بند 4)	شیشه بر
7040 حذف به علت تخلف (بند 4)	کاوه نژاد
7042 حذف به علت تخلف (بند 4)	صابر
7058 حذف به علت تخلف (بند 2)	نصیری
7072 حذف به علت تخلف (بند 4)	اسمعیل زاده وفایی
7073 حذف به علت تخلف (بند 4)	طاهرخانی
7077 حذف به علت تخلف (بند 2 و 3)	ترابی
7080 حذف به علت تخلف (بند 4)	شهریاری
7090 حذف به علت تخلف (بند 2)	حاجی کریمی
7106 حذف به علت تخلف (بند 2 و 4)	کشاف
7108 حذف به علت تخلف (بند 4)	حیدری شکیب
7109 حذف به علت تخلف (بند 2، 3 و 4)	علی اکبری
7122 حذف به علت تخلف (بند 3)	لهراسبی
7125 حذف به علت تخلف (بند 2)	میرزائیان
7127 حذف به علت تخلف (بند 4)	فاضلی
7129 حذف به علت تخلف (بند 4)	ضیایی
7130 حذف به علت تخلف (بند 4)	فتحی
7134 حذف به علت تخلف (بند 4)	خلیلی
7137 حذف به علت تخلف (بند 4)	شرافت
7148 حذف به علت تخلف (بند 3)	مسگر
7152 حذف به علت تخلف (بند 2)	توکلی
7155 حذف به علت تخلف (بند 4)	رفسنجانی
7168 حذف به علت تخلف (بند 3 و 5)	معصومی
7171 حذف به علت تخلف (بند 4)	دلاوری پاریزی
7172 حذف به علت تخلف (بند 2)	کوهزادی
7174 حذف به علت تخلف (بند 4)	قاسمی
7179 حذف به علت تخلف (بند 3 و 4)	نادری
7181 حذف به علت تخلف (بند 4)	انوری
7184 حذف به علت تخلف (بند 3 و 4)	منوچهری
7185 حذف به علت تخلف (بند 4 و 6)	عباسی
7195 حذف به علت تخلف (بند 4)	یگانه نیا
7202 حذف به علت تخلف (بند 4)	کثیرلو
7204 حذف به علت تخلف (بند 4)	دلگشامهر
7205 حذف به علت تخلف (بند 4)	علیزاده سعادت
7209 حذف به علت تخلف (بند 4)	شعاعی
7210 حذف به علت تخلف (بند 4)	مفیدی
7212 حذف به علت تخلف (بند 2)	قنادی
7214 حذف به علت تخلف (بند 4)	شیخ الاسلامی
7215 حذف به علت تخلف (بند 2)	قهرمانی
7216 حذف به علت تخلف (بند 2، 4 و 5)	آمدی
7217 حذف به علت تخلف (بند 3 و 4)	راسخ راد
7219 حذف به علت تخلف (بند 4)	تقی پور
7220 حذف به علت تخلف (بند 4)	صداقتی
7221 حذف به علت تخلف (بند 4)	نورنیا

7055 حذف به علت تخلف (بند 7)	پاک نژاد
7104 حذف به علت تخلف (بند 7)	سلیمانی
7183 حذف به علت تخلف (بند 7)	خیرخواه
7223 حذف به علت تخلف (بند 7)	رحمانی

مواردی که به حذف اثر توسط دبیرخانۀ مسابقه منجر خواهد شد:

استفاده نکردن از شیت فرمت و قالب چیدمان آثار (ارائۀ یک پوستر 100*70 سانتی‌متر به‌صورت عمودی طبق فرمت ارائه‌شده).
حذف لوگو و عنوان تعریف‌شده در پایین شیت/پوستر.
استفاده نکردن از تصاویر پایۀ فتومونتاژ (سه تصویر که باید روی تصاویر موردنظر نشریه فتومونتاژ شوند).
رعایت نکردن تناسبات و نسبت تصویر ویدئو یا بازۀ زمانی مشخص‌شده برای آن (ویدئو به مدت 91 تا 120 ثانیه با نسبت تصویر عمودی).
درج مشخصات شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان روی شیت یا توضیحات مربوط به اثر، معرفی یا حضور شرکت‌کننده/شرکت‌کنندگان در ویدئو.
رعایت نکردن تعداد کلمات تعریف‌شده در بخش توضیحات اثر (توضیحات مربوط به بیان مسئله و هدف و راهبردهای طراحی بین 450 تا 500 کلمه به زبان فارسی).
شرکت در مسابقه بدون ثبت‌نام اولیه در مدت‌زمان تعیین‌شده.

نکته: طبق «شرایط و ضوابط شرکت در مسابقه»، آثاری که پیش از ارسال اثر ثبت‌نام اولیه را انجام نداده بودند، حذف و در شمارش کلی آثار قرار نگرفتند.

تصاویر اختتامیه

مشخصات مسابقه

موضوع مسابقه: طراحی آپارتمان کار و زندگی کوچک‌اندازه در محلۀ نفرآباد تهران

ارکان مسابقه

برگزارکننده و مجری مسابقه: نشریه کوچه باغ هنر و اندیشه
مدیر مسابقه: مرتضی خیاط پور نجیب

نوع مسابقه

از نظر موضوعی: معماری
از نظر محتوایی: طراحی تفصیلی
از نظر نوع و دامنۀ شرکت‌کنندگان: مسابقۀ آزاد ملی
از نظر مراحل و نحوۀ داوری: یک مرحله‌ای

Work-and-Life-Competition-Nafarabaad-Web-04

برای دانلود نسخۀ باکیفیت پوستر مسابقه کلیک کنید

برنامه مسابقه

برنامۀ مسابقه:

مکان، تهران امروز است و شهر ری دیروز، حوالی حرم حضرت عبدالعظیم، مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان سادات حسنی و راویان حدیث. در گوشه‌ای از محلۀ نفرآباد، یک فضای تهی که محصول تحولات دو دهۀ اخیر برای طرح توسعۀ حرم است. شهرت اصلی شهر ری که اکنون به‌عنوان یکی از مناطق جنوب شهر تهران شناخته می‌شود بیشتر به خاطر وجود حرم عبدالعظیم حسنی در آن بوده است؛ به‌طوری‌که تا سال‌ها پیش از آن به (شاه عبدالعظیم) یاد می‌شد، ضمن اینکه این شهر از قدیمی‌ترین مناطق کشور نیز به شمار می‌رود و آثار باستانی فراوانی را در خویش جای داده است. این محدودۀ تاریخی طی چند دهۀ گذشته، همچون بسیاری از محلات هم‌جوار زیارتگاه‌های مهم در ایران همچون حرم امام رضا در مشهد، حرم حضرت فاطمه معصومه در شهر قم، حرم شاه‌چراغ شیراز، دستخوش تغییر و تحولات زیادی قرار گرفته و بخشی از ظرفیت‌ها و کیفیت‌های مثبت آن از دست رفته است. محله‌های پیرامون حرم شاه عبدالعظیم به‌واسطۀ هم‌جواری با آن و به بهانۀ طرح توسعۀ حرم مورد تملک قرار می‌گیرند، خالی از سکنه می‌شوند، تخریب می‌شوند و بعد از گذشت دو دهه به مرگ خود ادامه می‌دهند.

به نظر می‌رسد در تمامی جریانات مداخله‌گرایانه در محلات تهران، موضوع سکونت و متن اجتماعی موجود مورد غفلت قرار گرفته و امر سکونت و مسائل آن به حاشیه رانده شده است؛ این مسابقه از این منظر حائز اهمیت می‌شود که بخش زیادی از ساختار توسعۀ شهر تهران متکی بر شکل‌گیری محلات توسعه‌ یافته است و آن‌ها به‌عنوان هسته‌های تشکیل‌دهندۀ این ساختار، شهر را توسعه داده‌اند؛ بنابراین کار و زندگی روزمرۀ مردم را می‌توان ژنوم اصلی این ساختار در نظر گرفت که حفظ و به‌روزرسانی‌شان می‌تواند نقش مهمی در توسعۀ پایدار تهران ایفا کند.

مسابقه طراحی آپارتمان تا به امروز در سه محلۀ امیریه (منطقه 11)، اتابک (منطقه 15) و وصال شیرازی (منطقه 6) برگزار شده و محلۀ نفرآباد (منطقۀ 20) را به‌عنوان بستر طراحی چهارمین دورۀ در سال 1403 انتخاب شده است.

طراحی آپارتمان کار و زندگی کوچک‌اندازه در محلۀ نفرآباد تهران برای علاقه‌مندان به کار و سکونت در جنوب جغرافیایی شهر تهران با اهداف ذیل به‌عنوان راه‌حل بهسازی و نوسازی در این محله پیشنهاد شده است:

ایجاد امنیت فضایی برای ساکنان محله
ایجاد فعالیت‌های اقتصادی خرد مقیاس
بالا بردن کیفیت زندگی افراد دارای مشاغل خانگی

نتیجۀ مسابقه می‌تواند یک نمونۀ عملیاتي از الگوهای مطلوب و ممکن برای طراحی و ساخت معماری برای زندگي و کار خانوادۀ ايراني را ترويج (promotion) و به مالکان و سازندگان عرضه کند.

تقسیم‌بندی فضایی پیشنهادی برای طراحی:

در طرح پیشنهادی خانۀ کار و زندگی، به سبب کوچک بودن مساحت کاربری، ساخت حداقل یک واحد کار (کارگاهی/فروشگاهی/خدماتی/تجاری) و ساخت حداقل یک واحد مسکونی پیشنهاد می‌شود.

محدودیت ارتفاع برای طراحی وجود ندارد و تعیین محدودیت بر عهدۀ طراح است.
ضرورتی به تأمین پارکینگ وجود ندارد.
تعبیۀ آسانسور یا آسان‌بر «برای حمل انسان» الزامی است.
تعبیۀ بالابر «برای حمل بار» اختیاری است.
طراحی معماری در هر مقدار از زمین آزاد است، اما با توجه به موضوع مسابقه کاهش سطح اشغال یک امتیاز مثبت محسوب می‌شود.

داوران

بهزاد اتابکی

دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد معماری از دانشکدۀ هنر و معماری واحد تهران مركزی، بنیان‌گذار دفتر معماری و شهرسازی بن ارک

رها اشرفی

دانش‌آموختۀ كارشناسی ارشد معماری از دانشگاه ملبورن استرالیا؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر طراحی اشرفی و زاد

احسان حسینی

دانش‌آموختۀ كارشناسی ارشد معماری از دانشگاه هنر تهران، هم‌بنیان‌گذار دفتر فرایند منطقی در طراحی معماری

انسیه خمسه

دانش‌آموختۀ كارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مركزی؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر تجربه بنیادین معماری

کورش رفیعی

دانش‌آموختۀ كارشناسی ارشد معماری از دانشگاه شهید بهشتی؛ بنیان‌گذار دفتر طراحی کوروش رفیعی

عاطفه کرباسی

دانش‌آموختۀ دکتری معماری از دانشگاه شهید بهشتی؛ استادیار دانشگاه شهید بهشتی و هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری آینه

آرش نصیری

دانش‌آموختۀ كارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مركزی؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر تجربه بنیادین معماری

داوران جایگزین

الهه موسوی

دانش‌آموختۀ کارشناسی ارشد معماری منظر از دانشگاه شهید بهشتی؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری شباهنگ

مهراد حبیبی

دانش آموختۀ کارشناسی‌ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران؛ هم‌بنیان‌گذار دفتر معماری الگوی پیشروی محیط نوین

مدیر مسابقه

مرتضی خیاط پور نجیب

دانش‌آموختۀ معماری و دکتری شهرسازی از دانشگاه آزاد اسلامی (تهران جنوب)، مدیرمسئول نشریۀ کوچه باغ هنر و اندیشه

جوایز

رتبۀ اول: مبلغ 70 میلیون تومان، لوح تقدیر
رتبۀ دوم: مبلغ 20 میلیون تومان، لوح تقدیر
رتبۀ سوم: مبلغ 10 میلیون تومان، لوح تقدیر
هفت اثر منتخب: لوح تقدیر
آثار مرحلۀ نهایی مسابقه در شمارۀ شهریور 1403 نشریۀ کوچه منتشر خواهد شد.

موقعیت و مشخصات تفصیلی سایت

مشخصات تفصیلی سایت:

معرفی سایت: شهرداری منطقۀ 20، ناحیۀ 5، محلۀ نفرآباد.

مساحت سایت: 145 مترمربع

ابعاد و تناسبات سایت: طبق فایل اتوکد. (کلیک کنید.)

شماره شناسایی ملک: 48474042

طول و عرض جغرافیایی: 35.582869, 51.436087

مختصات جهانی مرکاتور معکوس، یوتی‌ام (UTM): 3937771.594536, 539509.535776

هم‌جواری‌ها: مسکونی

شیب: 1درصد به سمت جنوب

بافت فرسوده: بله

بافت ناپایدار: بله

بافت تاریخی: خیر

حریم مترو: خیر

حریم گسل: خیر

معبر: خیابان ارم با عرض 6 متر در ضلع جنوب. بن بست سوم با عرض 4 متر در ضلع غرب.

نام زیر پهنه: R112-1-NAFARABAD

برای مشاهدۀ ویدئوی زمین مسابقه کلیک کنید.

شرایط شرکت

شرایط و ضوابط شرکت در مسابقه:

آثار نباید پیش از اعلام رسمی مسابقه در هیچ رسانه‌ای اعم از دیجیتال و کاغذی منتشر شده باشد و همچنین نباید در هیچ مسابقه یا جایزه‌ای شرکت کرده باشد.
استفاده از شیت فرمت و قالب چیدمان آثار الزامی است. برای دانلود فایل زیپ شیت مسابقه و اطلاعات مورد نیاز به بخش مدارک مراجعه کنید.
امکان ارسال ماکت وجود ندارد. تبصره: طرح رتبۀ اول مسابقه ملزم به ارائۀ ماکت حجمی با مقیاس 1.50 تا دو هفته پس از اعلام نتایج برای ارائه در نمایشگاه آثار با استفاده از متریال‌های کم‌هزینه است. 9 اثر منتخب دیگر به‌صورت اختیاری امکان ارائۀ ماکت با شرایط ذکر شده را دارند.
این مسابقه بر اساس قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان است؛ برگزارکننده و ارکان مسابقه و پدیدآورندگان ملزم به رعایت این قانون هستند.
این مسابقه در هر شرایط دارای برنده برای سه رتبه اول خواهد بود؛ همچنین دو نفر رتبۀ مشترک نخواهد داشت.
پوستر ارسال‌شده باید فاقد نام و نام خانوادگی طراح باشد و در صورت درج نام طراح روی طرح، مورد بررسی قرار نخواهد گرفت.
تمام عناصر بصری باید به‌صورت اختصاصی برای این مسابقه طراحی شده باشد؛ همچنین پیش از اعلام رسمی مسابقه در هیچ رسانه‌ای اعم از دیجیتال و کاغذ منتشر نشده باشد و در هیچ مسابقه یا جایزه‌ای شرکت نکرده باشد.
ده اثر منتخب متعهد می‌شود در صورت انتشار آثار خود در رسانه‌های چاپی یا برخط یا جوایز یا دیگر مسابقات به طور مشخص حقوق معنوی نشریه کوچه باغ هنر و اندیشه با ذکر نام و اشاره مستقیم به مسابقۀ جاری را حفظ کند.
رعایت نکردن هریک از موارد مربوط به شرایط و ضوابط در هر زمان که مشخص شود، تخلف محسوب شده و اثر متخلف توسط دبیرخانه در هر مرحله و زمان از فرایند مسابقه، حتی پس از اعلام نتایج، حذف خواهد شد.
شرکت در این مسابقه با ثبت‌نام در مدت‌زمان تعیین‌شده امکان‌پذیر است.
شرکت در این مسابقه به‌صورت انفرادی و گروهی امکان‌پذیر است.
شرکت در این مسابقه علاوه بر اشخاص حقیقی (گروهی یا انفرادی) و برای شخصیت‌های حقوقی (مهندسین مشاور یا دفاتر یا شرکت‌های معماری) امکان‌پذیر است.
شرکت در مسابقه برای اتباع خارجی به‌صورت انفرادی، فقط با درج کد فراگیر اتباع خارجی مجاز است.
ضوابط این مسابقه بر اساس آیین‌نامۀ جامع برگزاری مسابقات معماری و شهرسازی تدوین شده است؛ برگزارکننده و ارکان مسابقه و پدیدآورندگان ملزم به رعایت این قانون هستند.
طراح با شرکت در این مسابقه حق هرگونه استفاده و انتشار چاپی و دیجیتالی و برگزاری نمایشگاه از اثر ارسالی را با حفظ حقوق معنوی خود برای مجلۀ کوچه‌باغ هنر و اندیشه قائل می‌شود.
طرح‌هایی که از آثار دیگر هنرمندان (ایرانی یا خارجی) اقتباس شده باشد، مورد بررسی قرار نخواهد گرفت و در هر مرحله که این مسئله مشخص شود، حتی پس از اعلام نتایج، از مسابقه حذف و نتایج مجدد اعلام خواهد شد.
محدودیتی در استفاده از هر تکنیک و ابزار دستی یا دیجیتال وجود ندارد.
هر شرکت‌کننده مجاز به ارسال یک اثر است؛ به عبارت دیگر هر شخص مجاز به ارسال اثر در قالب یک گروه است.

هزینۀ ثبت‌نام در مسابقه

هزینۀ ثبت‌نام زودهنگام هر گروه: 250 هزار تومان

پایان ثبت‌نام زودهنگام: 29 اسفند 1402 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)

هزینۀ ثبت‌نام دیرهنگام هر گروه: 350 هزار تومان

پایان ثبت‌نام دیرهنگام: 31 فروردین 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)

هزینۀ ثبت نامه شامل موارد ذیل است:

یک نسخه از مجله کوچه و بسته‌بندی و ارسال برای هر گروه.

مدارک

مدارک مسابقه:

1-1- پوستر

شرکت‌کنندگان برای ارائۀ اثر خود باید یک پوستر 100*70 سانتی‌متر به‌صورت عمودی با کیفیت 150 dpi با فرمت (JPG) حاوی اطلاعات ذیل با حداکثر سایز 10 مگابایت طبق فرمت دانلود‌شده، هنگام ثبت‌نام در سامانۀ مسابقه بارگذاری کنند:

پلان مبلمان‌شدۀ تمام طبقات با مقیاس 1:100[1]
برش (حداقل یک برش) با مقیاس 1:100
تصاویر خارجی (سه تصویر که باید روی تصاویر مورد نظر نشریه فتومونتاژ شوند.)
سایت پلان
نمودارهای عملکردی و تشریحی و توضیحات نوشتاری موردنیاز
تصاویر داخلی (اختیاری)

برای دانلود فایل زیپ شیت مسابقه و اطلاعات مورد نیاز کلیک کنید.

نکات مهم:

فایل (JPG) پوستر برای ارسال به مجله در قالب فایل زیپ(.zip)، به اسم شرکت‌کننده (شامل نام و نام خانوادگی) ذخیره شده باشد.
نباید به‌هیچ‌عنوان روی شیت مسابقه مشخصات شرکت‌کننده نوشته شود.
استفاده از تصاویری که توسط دبیرخانۀ مسابقه برای فتومونتاژ در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفته، الزامی است.
برنده رتبه اول مسابقه ملزم به ارائۀ ماکت (ترجیحاً حجمی و کم‌هزینه) دو هفته پس از اعلام نتایج است.

2-1- بیان‌ مسئله

ارسال توضیحات مربوط به بیان مسئله و هدف و راهبردهای طراحی بین 500-450 کلمه به زبان فارسی با رعایت اصول نگارشی زبان و ادبیات فارسی الزامی است.

3-1- ویدئو

تهیۀ یک ویدئو به مدت 91 الی 120 ثانیه با نسبت تصویر بین 9:16 عمودی با حداقل 30 فریم در ثانیه و حداقل وضوح 720 پیکسل. حداکثر اندازه فایل برای ویدئوهای 2 دقیقه یا کمتر از 60 مگابایت است. در ویدیو به‌صورت صوتی و تصویری به توضیح طرح پرداخته شده باشد. هرگونه بیان خلاقانه در ساخت ویدئو آزاد است؛ اگر شرکت‌کننده/ شرکت‌کنندگان به هر روشی در ویدئو اقدام به معرفی خود کنند یا در آن حضور یابند اثرشان از مسابقه حذف خواهد شد.

[1] در ارائۀ پلان‌ها آکس‌بندی و اندازه‌گذاری حداقلی توصیه می‌شود.

اهداف و معیارهای داوری

هدف نشریۀ کوچه از برگزاری مسابقه:

تمرین مسئلۀ مسکن، فارغ از ضوابط و قوانین ناکارآمد امروز.

معیار ثابت داوری:

آینده‌پژوهی برای ساختمان (دربرگیرندۀ گونه‌های «ممکن»، «محتمل» و «دلخواه» برای دگرگونی از حال به آینده)

معیارهاى متغیر داوری:

بهره‌گیری از مصالح و معماری بومی.
تحقق‌پذیری پروژه (اقتصادی، اجرایی به لحاظ فنی و مهندسی).
توجه به طول عمر بنا (حداقل 50 سال).
توجه به محیط‌زیست (مجموعه‌ عوامل زیستی و محیطی که بر زندگی یک فرد تأثیر می‌گذارد و از آن تأثیر می‌پذیرد).
قابلیت توسعه و تکرار به‌عنوان یک الگو در سطح محلۀ نفرآباد تهران.
نوآوری و ابداع در طراحی آپارتمان مسکونی در مواجهه با مسئله‌های اصلی جاری و پیش روی ایران: ازجمله فقر و نابرابری، حقوق شهروندی، مسائل سلامت روان، سبک زندگی جدید ایرانیان، حرکت به سمت پیری جمعیت، تغییر الگوی خانواده، حقوق زنان.

فرایند داوری

فرایند داوری

مرحلۀ صفر: دبیرخانۀ مسابقه نسبت به حذف آثاری که دارای نقص در مدارک هستند، اقدام خواهد کرد.

استفاده نکردن از فرمت شیت یا تصاویر پایۀ فتومونتاژ و حذف لوگو و عنوان تعریف‌شده در پایین پوستر از مواردی است که به حذف اثر توسط دبیرخانه منجر خواهد شد.

مرحلۀ اول: هرکدام از داوران از بین آثار ارسال‌شده، 10 اثر را برای حضور در مرحلۀ نیمه‌نهایی با اولویت‌بندی به‌صورت امتیازدهی از 1 امتیاز «کمترین» و 10 امتیاز «بیشترین» انتخاب خواهند کرد. آثاری که حداقل 10 امتیاز را در مرحلۀ اول اخذ کرده باشند به‌عنوان آثار مرحلۀ ‌نهایی انتخاب خواهند شد.

مرحله دوم: هرکدام از داوران از بین آثار مرحلۀ ‌نهایی، 3 اثر را بدون اولویت‌بندی برای دفاع از آن‌ها در جلسۀ داوری اقناعی انتخاب 10 اثر منتخب معرفی خواهند کرد. هر اثر که توسط یک داور به‌عنوان اثر فینالیست در گام سوم معرفی شده باشد، در جلسۀ داوری اقناعی حضور خواهد داشت.

مرحلۀ سوم: جلسۀ داوری به روش اقناعی بین آثاری که در گام سوم توسط داوران به‌عنوان فینالیست انتخاب شده‌اند، با هدف انتخاب برندگان برگزار خواهد شد. در پایان جلسۀ حضوری به روش اقناعی، داوران به آثار موردنظر خود برای کسب سه رتبۀ اول امتیاز خواهند داد که جمع امتیازات سه رتبۀ اول را مشخص خواهد کرد. در پایان، رتبۀ اول و دوم و سوم مسابقه براساس بیشترین امتیاز اخذشده و هفت اثر منتخب دیگر بدون رتبه‌بندی اعلام می‌شود و مورد تقدیر قرار خواهند گرفت. در صورت اخذ امتیاز مشترک بین آثار در سه رتبۀ اول، امتیازدهی مجدد بین آن آثار که داری امتیاز مشترک بودند برای تعیین رتبۀ اول یا دوم یا سوم انجام خواهد شد. در هر صورت این مسابقه رتبۀ مشترک نخواهد داشت.

برنامۀ زمان‌بندی

زمان فراخوان نامحدود: 1 اسفند 1401

پایان ثبت‌نام زودهنگام: 29 اسفند 1402 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)

پایان ثبت‌نام دیرهنگام: 31 فروردین 1403 (مهلت ثبت‌نام تمدید نخواهد شد)

مهلت ارسال مدارک: 15 تا 31 فروردین 1403 تا ساعت 24 (مهلت ارسال طرح‌ها تمدید نخواهد شد.)

اعلام نتایج مسابقه: 27 اردیبهشت 1403

امکان ارسال مدارک از طریق سامانه از تاریخ پانزدهم فروردین 1403 وجود خواهد داشت.
پرسش‌های متقاضیان شرکت در مسابقه از تاریخ 15 بهمن لغایت 15 فروردین از طریق ارسال پیام در اپلیکشن واتس‌اپ به شماره تلفن 09335582350 پاسخ داده خواهد شد. حداکثر مدت‌زمان پاسخ‌گویی به سؤالات 24 ساعت خواهد بود.
شرکت‌کنندگان پس از اعلام نتایج حداکثر تا پایان روز 1 خرداد مهلت دارند تا شکایت و اعتراض خود را همراه با مستندات به ایمیل کوچه koochehmag@gmail.com ارسال کنند. دبیرخانۀ مسابقه حداکثر 72 ساعت پس از ارسال شکایات به آن‌ها پاسخ مقتضی خواهد داد.