پرسه در تهران؛ پرواز خیال بر زمینه شهر خاکستری

Flaneuring in Tehran; Flight of imagination on the background of a gray city | Aran Javidani

Tehran: 40, 45, or 50 years ago; a city of 3.5 million population; still alive and distant from being swallowed with cement, iron, skyscrapers, and concourse. A city with a vast number of poets, flames, and love stories. A city free from the fear of becoming gray. A city as a metropolis that can never see in life again. A flaneuring fairytale in Tehran.

تهران 40، 45 یا 50 سال پیش، شهری با جمعیت 3.5 میلیون نفری، شهری که هنوز نفس می‌کشد و فاصلۀ زمانی زیادی برای بلعیده شدن توسط سیمان، آهن، آسمان‌خراش و جمعیت بی‌رویه دارد؛ شهری با اتاق‌های بی‌شمار شاعر و یارش برای خواب و بدون هراس از خاکستری‌شدن؛ شهری به‌مثابۀ یک کلان‌شهر درست‌وحسابی که دیگر حتی نمی‌توان خوابش را دید. گشت‌و‌گذار در تهرانی که دیگر به افسانۀ پریان می‌ماند.