To live: Finding an opportunity for my post death period | Faezeh Mohabbati
مارتن دوگار[1] (برنده جایزه نوبل ادبیات) هم مثل تولستوی[2] خوب بلد است داستان جاندادن آدم‌ها را چنان با جزئیات و کش‌دار توصیف کند که من هم همراه شخصیت داستان بمیرم، اما نه از آن مردن‌ها که خاکسپاری تشریفاتی دارد و حلوایت را می‌پزند و خرمای گردویی آغشته به نارگیلت را با چای تازه‌دم لب‌سوز و لب‌دوز نوش جان می‌‌کنند و لباس‌های اتوکشیده مشکی می‌پوشند تا چلوکبابت را بخورند؛ از آن مدل مردن‌ها که باید زنده بمانی و زندگی کنی با اینکه می‌دانی جاندادن کسی را همراهی کردی. […]
[1] Roger Martin du Gard (1881-1958)
[2] Leo Tolstoy (1828-1910)
بدون دیدگاه