-
رتبه اول (اوژن سلیمی | Ojan salimi)کرونا ارتشی سیاهپوش است که بر صحنه دو رنگ بودن یا نبودن حضور یافته است. زنده بودنش را در سکوتی مرگبار فریاد میزند و برای تداومش شهرها را به رقابتی خاموش و استراتژیک فرامیخواند؛ گویی از نگاه آنان همه ما انسانیم و برخی از ما انسانتر نیستیم…
-
رتبه دوم (مجید حیدری | Majid Heidari)یک برداشت ذهنی از روزگار غمزده انسان در قرن بیستویکم. زمانهای که در آینده نزدیک به تقویم اضافه و بخشی از تاریخ خواهد شد؛ و یا شاید هم نه. اینجا همهچیز تمام میشود و تاریخی دیگر وجود نخواهد داشت. زمان در عمیقترین نقطه تفکرات مدرن و در میان خاطراتمان دفن خواهد شد. تلخ است و باید باشد.
-
رتبه سوم (ندا دیزجی | neda dizaji)سکوت مرگبار شهر، شاید هم سکوت مرگبار امید… پیامدی که تمام انسانهای این کره خاکی را دربرگرفته است؛ انسانهایی که در تنهایی خود بیشتر از قبل زندانی شدهاند و چه کسی میداند، همین زندان گورستانی باشد بینهایت از تنهایی و مرگ آرزوها…
-
رتبه چهارم (امیر محمد رحیمیان | Amir Mohammad Rahimian)توضیحات
-
رتبه پنجم (حمیدرضا معماریان | Hamid Reza Memarian)این طرح از نوعی استعاره آغاز میشود، چالشی در راستای بازنمایی رابطهای که میان شهر و شهروند شکل گرفته است. در دورههای تاریخی؛ در اثر بحرانهای طبیعی و انسانی ازجمله پاندمی، زلزله، پروتستهای فراگیر، بحرانهای اقتصادی و مانند آنها، پارامترهای فراهمکننده آسایش اجتماعی دچار اختلال میشوند؛ این طرح سعی دارد آیندهای از رابطه انگلی دوگانه را نمایش دهد.
لینک کوتاه
https://koochemag.ir/?p=5271