نگاهی انسان شناختی به «نما»ی زيستگاهی

An anthropological look towards the habitat facade | Nasser Fakouhi

Two comfort and aesthetics dimensions will examine the relationship between human and habitat space in the form of space designated the facade. Excluding outer and inner space does not take place in external reality, and a more complete analysis should also examine these two threshold space continuities to inward and outward.

در آغاز سخن، می‌توانیم یک پیش‌فرض را مطرح و بر آن بحث کنیم: رابطه‌ی انسان با فضای زیستگاهی دست‌کم در یکی از جنبه‌های اساسی آن در دو بُعد «آسایش» و «زیبایی‌شناسی» و در قالبی از فضا که به آن «نما» اطلاق می‌شود، مطرح است. در این حالت برای یک بررسی موجز، باید از فضای درونی و پیرامونی زیستگاه بگذریم تا در تعبیر وان‌جنپی از این واژه، به «لحظه‌ای آستانه‌ای» در زیستگاه برسیم و یا با این محدودیت‌ها می‌توانیم آسیب‌شناسی این امر را در گروه‌های معاصر شهری متعلق به اقشار متوسط رو به بالا در جامعه‌ی خود بررسی کنیم.

روشن است که کنار گذاشتن فضای پیرامونی و درونی در واقعیت بیرونی تحقق نمی‌یابد و در تحلیلی کامل‌تر باید این دو تداوم از فضای آستانه‌ای به طرف درون و برون را نیز مورد بررسی قرار داد و باز مشخص است که اگر گروه در این یادداشت و در شرایط کنونی، جامعه‌ی خود را بر‌می‌گزینیم به‌دلیل آن است که هنوز حداقلی از «انتخاب» فضای زیستگاهی، آماده یا قابل ساخت، برای آن وجود دارد. حال باید به‌سراغ شکل یا اشکالی برویم که نماهای مورد «پذیرش» یا مورد «ستایش» را در این مختصات به ما نشان می‌دهند. در آن‌چه به روش مربوط می‌شود نیز باید از مشاهده، قیمت اقتصادی و بازنمایی‌های آن‌چه «آسایش و رفاه» را از یک‌ سو و «زیبایی و هنر» در معماری را از سوی دیگر نمایندگی می‌کنند (برای نمونه در آگهی‌های تبلیغات عمومی یا تخصصی و در مقاله‌ها، تصاویر، وبگاه‌ها و شبکه‌های مجازی مجله‌های معماری و شهرسازی) تبعیت کنیم. […]