سیما و منظر شهری؛ تبلور زندگی و تاریخ مردمان شهر

The urban landscape as the life crystallization and the citizens’ history | Mohammad Salari

Nowadays, materialistic thoughts, accumulating wealth, and being a merchant in urban planning and architecture has conquered cities. The urban landscape sometimes becomes anti-identity rather than presenting a society’s identity. Three factors play a pivotal role in this regard.

معماری ما حال و روز خوبی ندارد و دلیل آن هم به زبان ساده این است که وقتی ما می‎خواهیم آثار معماری را در شهر، محله و کشور خود معرفی کنیم، مجبور هستیم از تاریخ بسیار دور، وام بگیریم زیرا آثار فاخر در دهه‌های معاصر بسیار کم است. هر اثر معماری در اصل، یک خلق، یک خلاقیت و در کل یک آفرینش محسوب می‌شود که باور، اعتقاد و تبلور ذهن معماران ما است. اما امروزه سایه‌ی سنگین افکار مادی‌گرایانه، ثروت‌اندوزی و سوداگری در شهرسازی و معماری، بر شهرها افتاده است و فضای معماری معطوف به صداها و تصاویری است که به‌طور عمده از بیرون شنیده یا دیده می‌‌شود. و شهرسازی و معماری در حال گذر به یک آینده‌ی بی‌معنا و پرشتاب و خالی از محتوا است.

دلیل اصلی این است که جامعه‌ی ایرانی و جامعه‌ی شهری چه در پایتخت و چه در مابقی شهرها و روستاها اولویت خود را منافع خصوصی در نظر گرفته است تا منافع جمعی و عمومی. بیش‌تر در خلق آثار، دنبال کسب درآمد و کسب منافع خصوصی و زود گذر شده است. اگر امروز آثار معماران دیرینه‌ی ما و حتی دنیا به این میزان فاخر و ماندگار شده‌اند و هنوز جامعه‌ی مدرن و پست‌مدرن را تحت‌تاثیر خود قرار می‌دهند، به این علت است که آثار آن‌ها معطوف به منافع جمعی بوده است و در فضای تاریخی سعی کرده‌اند خلق اثر داشته باشند. امروز بیش‌تر به‌دنبال معماری ایرانی- اسلامی هستیم؛ زیرا شیوه‌ی زندگی تغییر کرده است و پاسخگوی نیاز شهروندان نیست. شیوه‌های موجود در دو دهه‌ی گذشته نتوانسته‌اند پاسخگوی نیازهای مردم باشد. و در نهایت این‌که سیما و منظر ما به این میزان ناهنجار و آشفته است و نمایان‌گر هویت جامعه نیست. […]