فضاهای عمومی شهری در قرن بيست و يکم متاثر از دگرگونی‌ها و چالش‌های جديد شهری، در شکل و عملکرد و محتوای خود به سمت تغييرهای جديدی در حال تکامل‌اند. اگر زمانی ابزار کليدی طراحان شهر براي ارتقای کيفيت فضا، کالبد و عملکرد فضا بود، در رویکرد نوین، اتصال طراحان شهر به هنر، فرهنگ و ديگر ابزارهای خلاق، روايتی جديد و متفاوت از تنوع و همچنین کيفيت‌های طراحی شهری را پيش‌رو قرار می‌دهد.
شهر خلاق، ظهور یک فرارويکرد
قرن بيست‌و‌يکم روح زمانه‌ی جديدی را با خود به همراه آورده است. زمانه‌ای که شهرها بخش عمده‌ی جمعيت جهاني را در خود جای داده و با گسترش و تحول فناوری‌ها بيش از هر زمان ديگری در تاريخ به هم پيوسته و وابسته شده‌اند.
مکان خلاق و فضاهای شهری
مفهوم مکان خلاق يک مکانيسم برای توسعه‌ی مفهوم شهر خلاق است. مونتگومری (نظريه‌پرداز شهرسازی) در اين‌باره می‌گويد: بيشتر شهرهای خلاق دارای مکان‌های متمايزی هستند که هنرمندان و مردم باسواد را به خود جذب می‌کنند. مطابق ديدگاه او، مکان خلاق بايد جنبه‌هایی از فعاليت‌های فرهنگی و اجتماعی را فراهم کند تا به‌عنوان بخش‌های خلاق و خوشه‌های قابل‌شناسايی خلاق شهر ديده شوند. نگاه متفاوت در مفهوم شهر خلاق سبب شده است که معماری در کنار طراحی، تبليغات، هنر، صنايع‌دستی، طراحی لباس، فيلم، موسيقی، هنرهای نمايشی و خدمات نرم‌افزاری به‌عنوان صنعتی خلاق معرفی شود و معماران، طراحان و هنرمندان به‌عنوان صاحبان مشاغل خلاق شناخته شوند.
آموختن از اپرای اسلو
ساختمان اپرای اسلو به‌عنوان يک مجتمع فرهنگی هنری در سال 2007 افتتاح شد. شايد بتوان گفت براي نخستين‌بار در تاريخ طراحی، پلازای شهری و معماری با هم ترکيب می‌شود. جذاب‌ترين بخش، امتداد اين سطوح به داخل آب است، جايی که مرز بين آب و بنا قابل تشخيص نيست و مدام در حال تغيير است. در اينجا فرم مثل آب سيال می‌شود. به‌نوعی اينجا، نه فضای شهری است نه بنای معماری، ترکيبی است هوشمند از هر دو و شايد فضايی ديگر. به‌سرعت اين فضا در فهرست جاذبه‌های شهر قرار گرفت و اين يعنی بازگشت به معماری. نگاه به تجربه‌ها و بنيان‌ها در فرارويکرد شهر خلاق و بررسی نسبت شهرهای ايران با اين موضوع، نمايانگر فرصتی بی‌نظير براي شهر ايرانی و طبقه‌های خلاق آن يعنی طراحان، معماران و هنرمندان ايرانی است. این فرصت بر پايه‌ی سه عنصر فرهنگ، هنر و معماری و سابقه‌ی غنی آن در شهرهای ايران تعريف و توجيه منطقی پيدا می‌کند. بر همين مبنا است که با وجود شکل‌گيری شبکه شهرهای خلاق يونسکو از سال 2004، دو شهر از شهرهای ايران در سال 2015 به اين شبکه پيوسته‌اند که عبارت است از: اصفهان شهر خلاق صنايع‌دستی و رشت شهر خلاق غذا. بنابراین نگاه مبتنی بر خلاقيت و متکی بر ابزارهای قوی فرهنگ، هنر و طراحی می‌تواند تصويری جديد از شهر ايرانی در قرن بيست و يکم ارائه دهد.
دیدگاه ها بسته شده اند.
دیدگاه ها بسته شده اند.