کرونا

Balconies have flourished in COVID-19 era | Sogand Saki Khales خانه، مکانی است برای استراحت، زندگی و آسودن. در این میان بالکن‌ها، به‌عنوان فضای نیمه‌باز خانه به فتح حریم هوایی خیابان‌ها رفته و فرصت آشنایی با پیرامون‌مان را به ما ارزانی می‌دارند. بدون شک بازیافتن عملکرد بالکن‌ها به‌مثابۀ کشف یک...

Corona and the necessity of the urban revolution | Nasser Fakouhi کرونا ‌ویروس که تکراری اندوه‌بار و با چشم‌اندازی نامعلوم از دو فاجعه بزرگ تاریخ جهان یعنی طاعون سال‌های 1346 تا 1353 میلادی در اروپا و «آنفولانزای اسپانیایی» سال‌های 1918 و 1919 است، هنوز آینده‌ای نامعلوم دارد، اما برخلاف دو...

Alarm for Humanity: Thinking about the message of movies | Morteza Khayatpour Najib مرگ بث و پسرش منجر به کشف یک ویروس کشنده می‌شود؛ هم‌زمان، گزارش‌های مختلفی از سراسر جهان مبنی بر مرگ چندین نفر دیگر بر اثر ویروسی ناشناخته منتشر می‌شود. درحالی‌که مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا[1] در...

Quarantine; beneath the ceiling of imagination | Atefeh Abbas Nejati پرده اول: ساعت زمان رؤیای کودکی من داشتن ساعتی بود که زمان را در همه‌جا متوقف کند. به‌خصوص چند وقت اخیر احساس می‌‌کردم به وقت بیشتری نیاز دارم. این روزها انگار ساعت‌ زمان شروع به کار کرده و با توقف جریان...

The body of the city feels lonely | Ahmad Masjed Jamei کالبد شهر بدون شهروندان جز سنگی و خاکی نیست و جریان زندگی است که به شهر حیات، نشاط و معنا می‌دهد. این روزها کالبد شهر هم تنها و غریب است. حضور دیگران است که شهر، خیابان، میدان و بوستان...

Companionship Cancer and Corona, an experience from home to town | Saba Kamali تجربه جدیدی را از سر می‌گذرانیم، تمام جهان و مردمان آن شرایط نو و جدیدی را زندگی می‌کنند. این چالش را از دیدگاه‌های بهداشتی، روانی، سیاسی و... موردبررسی قرار داده‌ایم؛ بارها و بارها! حال این جریان را...

Me quarantined; city quarantined! | Paria Parsa آرام‌آرام قدم بر‌می‌دارم؛ با یک جفت دستکش پلاستیکی در دست و یک ماسک بزرگ روی صورتم! به‌سختی جلوی پایم را می‌بینم. سرازیری را به سمت ورودی پارک نیاوران پایین می‌آیم. دو نفر، یک زن و یک مرد، از روبه‌رو می‌آیند. آن‌ها هم در...

Zoochosis and Human Quarantine, The necessity of revision the relationship between townsmen and animals | Morteza Mirgholami چندین سال پیش که به باغ‌وحش تبریز رفته بودم، دیدن خرسی مفلوک و بی‌قرار که مدام سرش را با حرکات تکراری و روان‌پریشانه تکان می‌داد خاطره‌ای تلخ از آن فضا در ذهنم حک...

An anthem for  solitude, together | Negin Najjar Azali چند روز پیش امیررضا عکسی از اولین نقاشی آبرنگش را از طریق واتساپ برایم فرستاده و زیرش نوشته بود: «آسمان پر ستاره ون‌گوگ[1]» و پیغام دومی که می‌گفت: «بعد از کرونا نقاشیم رو بهت میدم». تونالیته‌های مختلفی از رنگ آبی و ستاره‌هایی...

Balconies; a Space for Summoning Urban Memory | Mohammad Nazarpour «بودن» ما در خیابان چیزی شبیه همان مثل هایدگری «بودن» ماهی در آب است. ماهی مادامی‌که در آب «غوطه‌ور» است از وجود آب ناآگاه است؛ زمانی این خودآگاهی از «بودن» و «اقامت داشتن» ممکن می‌شود که ماهی بیرون از این...

To live: Finding an opportunity for my post death period | Faezeh Mohabbati مارتن دوگار[1] (برنده جایزه نوبل ادبیات) هم مثل تولستوی[2] خوب بلد است داستان جان‌دادن آدم‌ها را چنان با جزئیات و کش‌دار توصیف کند که من هم همراه شخصیت داستان بمیرم، اما نه از آن مردن‌ها که خاکسپاری...

Caution | Ali Kazemian بی‌چون‌وچرا هشدار می‌دهند که اوضاع قرمز است و حذر باید کرد از آدمی! چرا؟ «مگر در آفرینش نبودیم ز یک گوهر و اعضای یک پیکر؟»[1] در گوشم صدای «رضا خوشنویس» طنین می‌اندازد که: «چه روزگار سیاهی که آدم از آدم می‌ترسد!!»[2] اینجا کجاست؟ مگر ماه، همان...

Tele-Working, Late-Working or Unemployment; | Javad Eiraji دیالوگ یک: من و همکاران تاریخ-زمان: سوم اسفندماه 1398، ساعت 10 صبح من: دوستان عزیز، گویا مسئله کرونا به سمت جدی شدن است و باید تدبیرات لازم را اندیشید. دوستان: بلی، بلی. من: فکر می‌کنم بهتر است فاصله میزها رو بیشتر کنیم. زمان...

سکوت مرگبار شهر، صحنه نبرد با کرونا آثار برگزیده مسابقه تصویرسازی دیجیتال سکوت مرگبار شهر؛ صحنه نبرد با کرونا بر اساس امتیازات هیئت‌داوران اعلام می‌شود. آثار برگزیده دارای بیشترین امتیاز از بین 224 طرح ارسال شده برای مسابقه هستند. رتبه اول: اوژن سلیمی | Ojan Salimi کرونا ارتشی سیاه‌پوش است...

Quarantine in a 58-meter apartment | Mona Valikjazi تصور شروع قرنطینه برای منی که زندگی‌ام به بیرون از خونه وابسته بود، به کارم، به دوستانم، به کافه، به سینمای روزهای سه‌شنبه، تئاتر، باشگاه، پیاده‌روی و... کابوس وحشتناکی بود. تنها راه نجات بدون شک می‌توانست فرار کردن به بوشهر و آرام گرفتن...